غزل شمارهٔ ۵۷۷
ما مریدیم و پیر ما مرشد
ره روانیم و رهنما مرشد
رو نوائی ز یار مرشد جو
که دهد بی ریا نوا مرشد
نبری ره به خانهٔ اصلی
گر نیابی در این سرا مرشد
روز و شب از خدای خود می جو
کاملی تا بود تو را مرشد
بحر ما را کرانه پیدا نیست
غرق آبیم و عین ما مرشد
دُرد دردش بنوش و خوش می باش
که کند درد تو دوا مرشد
هر که ارشاد نعمت الله یافت
دائما خواهد از خدا مرشد
اطلاعات
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: کتابخانهٔ تصوف
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
ما مریدیم و پیر ما مرشد
ره روانیم و رهنما مرشد
هوش مصنوعی: ما پیروانی هستیم که از استاد خود الهام میگیریم و او راهنمای ما در مسیر زندگی است.
رو نوائی ز یار مرشد جو
که دهد بی ریا نوا مرشد
هوش مصنوعی: از دوست که مانند یک راهنما و مرشد است، صدای خالص و بیریایی را جستجو کن تا تو را هدایت کند.
نبری ره به خانهٔ اصلی
گر نیابی در این سرا مرشد
هوش مصنوعی: اگر به منزلت واقعی خود نرسی، حتی اگر در این دنیا معلمی پیدا نکنی، به مسیر درست هدایت نمیشوی.
روز و شب از خدای خود می جو
کاملی تا بود تو را مرشد
هوش مصنوعی: در طول روز و شب، به دنبال آن هستی که از خداوند شخصی کامل پیدا کنی تا راهنمای تو باشد.
بحر ما را کرانه پیدا نیست
غرق آبیم و عین ما مرشد
هوش مصنوعی: ما در دریایی هستیم که کنارهای برای آن پیدا نمیشود؛ در آب غرق شدهایم و خود را رهبری میکنیم.
دُرد دردش بنوش و خوش می باش
که کند درد تو دوا مرشد
هوش مصنوعی: دارو و مسکن درد را بنوش و شاد باش، زیرا مرشد تو دردهایت را درمان خواهد کرد.
هر که ارشاد نعمت الله یافت
دائما خواهد از خدا مرشد
هوش مصنوعی: هر کس که راهنمایی و نعمتهای خداوند را دریافت کند، همواره از خداوند میخواهد که او را راهنمایی کند.

شاه نعمتالله ولی