هوش مصنوعی: عالم عارف در خواب خود تصاویری را می‌بیند که مانند جامی است، و وقتی به آن تصاویر نگاه می‌کند، معنای واقعی و عمیق آن‌ها را درک می‌کند.

هوش مصنوعی: دل دریایی چون دل ما، وقتی به دریا وارد شود، هر موج و حباب و قطره را در درون آب مشاهده خواهد کرد.

هوش مصنوعی: زمانی که نور خورشید بر چهره ماه می‌تابد، هم ماه به وجود خورشید پی می‌برد و هم خورشید وجود ماه را می‌بیند.

هوش مصنوعی: در بیابان، تو همیشه چیزی را می‌بینی که گمان می‌کنی آب است، در حالی که در واقعیت تنها توهم است. کسی چون عارف، مانند ما، نیز در این توهمات غرق است و در موقعیت خود، تصویر نادرستی از حقیقت را مشاهده می‌کند.

هوش مصنوعی: هر کسی که در میخانه با ما لحظه‌ای هم‌صحبت شود، او را در حال مستی و حال خراب خواهد دید.

هوش مصنوعی: هر کسی که پوششی دارد، در آن پوشش باقی می‌ماند و اگر پوشش خود را کنار بگذارد، به حقیقت و واقعیت دست می‌یابد.

هوش مصنوعی: در باغی که بلبلان خوش صدا زندگی می‌کنند، هر گلی که او بچیند، در آن گل، عطر خوش گلاب را حس می‌کند.