هوش مصنوعی: از شدت شوق و سرحالی، مسیر عقل و تفکر را فراموش می‌کنم و به قدری غرق در نوشیدن هستم که همه چیز را در حالم از دست می‌دهم.

هوش مصنوعی: من بعد از این با سگ‌های کوی تو دوست خواهم شد و عقل ناآرام خود را به مردم نشان می‌دهم.

هوش مصنوعی: به خاطر گریه‌های زیادم، هر شب از چشمانم آن‌چنان اشکی می‌ریزد که زمین را پر از ستاره می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر صد چشم برای گریه بر گناهانم داشته باشم، باز هم کم است. این چه غفلتی است که همیشه من در حال لبخند زدن هستم؟

هوش مصنوعی: اگر برای دلربایی از زیبایی‌اش راهی نیابی و دلت را به او ببندی، ممکن است در تارهای موهایش که پر از جذابیت است، راه زندگی‌ام را گم کنم.