هوش مصنوعی: بدون وجود تو، هیچ تمایلی به گلستان ندارم و بدون لب‌های تو، بدنم دیگر جان شیرین را نمی‌خواهد.

هوش مصنوعی: در این بیت شاعر از احساس عمیق جدایی و درد ناشی از آن سخن می‌گوید. او به تصویر می‌کشد که حتی در حالی که جانش به شدت در رنج است، تلاش می‌کند تا احساسش را به معشوق منتقل کند و از غم فراق بگوید. به نوعی، او می‌خواهد نشان دهد که این درد چقدر عمیق و واقعی است که حتی احتمالاً قطره‌ای از خونش هم در اثر این جدایی بر دامان معشوق بریزد.

هوش مصنوعی: عزیز من، رقبای تو همیشه در جستجوی آسیب رساندن به من هستند. اگر ممکن است، لطفی کن و با ندادن فرصت به آن‌ها، مرا از درد و رنج نجات ده.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که ما هرگز از ضربه‌های تو آسیب نخواهیم دید، وگرنه بی‌تردید تو در کشتن ما کوتاهی نکرده‌ای.

هوش مصنوعی: عشقی سوزان در دل من وجود دارد که ناشی از شوق و آرزوست. اگر به او ایمان ندارم، می‌توانی شعله‌ها را در لباس من ببینی که نشان‌دهنده این آتش درونی است.