هوش مصنوعی: من از تمام مشغله‌های دنیوی دست کشیده‌ام و تا زنده‌ام بار غم تو را از جان و دل خود به دوش می‌کشم.

هوش مصنوعی: هر چند که نوشیدن از این پیاله به طور مداوم روح مرا درگیر می‌کند، اما زمانی که آن دانه‌ی قیمتی مرا بخنداند، دیگر به آن نمی‌اندیشم.

هوش مصنوعی: نی شکر که بر اثر عشق تو شکسته شد، از عشقت شیرینی به دست آورد؛ به همین دلیل، من به درد و غم های دل شکسته‌ام وابسته‌ام.

هوش مصنوعی: من قد سرو را با قد خودم مقایسه کرده‌ام و از اینکه قد من کوتاه‌تر است، احساس شرم می‌کنم.

هوش مصنوعی: چشمان خواب‌آلود من از این که نرگس را توصیف کرده‌ام، خجالت کشیده‌اند؛ اما مثل او، من هم سرم را به پایین انداخته‌ام.

هوش مصنوعی: وقتی نور آفتاب چهره‌اش بر من تابید، در میان آن نور، درخشش چهره‌اش مرا خیره کرد.

هوش مصنوعی: شاهدی که به من رسیده، به تن من زیبایی وصل تو را بخشیده، اما این زیبایی به ارزش خلعت شاهان نیست و در مقایسه با عشق من به تو ناچیز است.