هوش مصنوعی: چه خوب است که شب تا صبح را با او بگذرانم، در حالی که شمعی روشن در کنارمان است و رو در روی هم نشسته‌ایم.

هوش مصنوعی: مصلحت و خرد را در یک طرف گذاشته و از عشق او دور شده است.

هوش مصنوعی: به زیبایی سر و قامت او مانند سرو، با حیرت در کنار رود نشسته‌ام.

هوش مصنوعی: از آتش اشتیاق او هر لحظه دلی پر درد و داغ دارم و این درد درون هر موی من جا گرفته است.

هوش مصنوعی: ای شیخ، اگر می‌بینی که بر سر آن کوه نشسته‌ام، دیگر به بهشت نخواهم خواند.

هوش مصنوعی: به جان زیبایی چشمانت چه بلایی بر سرم آورده است، در زیر قوس ابرویت که همچون سایه‌ای نشسته است.