هوش مصنوعی: دل و جگر من از غم تو خرد و سوخته شده است و هر دو جایگاه چشم و دل من ویران گشته‌اند.

هوش مصنوعی: در شب جدایی از تو، چشمانم مانند دریا شده و گویی در حال جاری شدن هستند و مردمک چشمانم نیز مانند حباب‌های کوچک شده است.

هوش مصنوعی: صبح که به چشمانت نگاه کردم، دیدم که نور چشمانت برایم همچون آفتابی درخشان است.

هوش مصنوعی: عشق مانند خیمه‌ای است که ستون‌های آن گیسوی توست و این گیسو به دور خیمه پیچیده شده است؛ از هر طرف این خیمه را طناب‌هایی محکم نگه‌داشته‌اند که به عشق اشاره دارد.

هوش مصنوعی: شاهدی که به خاطر غمزه‌اش کشته شد، مدتی طولانی مکث کرد تا شاید خواب نرگس مست تو را ببیند.