هوش مصنوعی: این شعر به بیان این مطلب می‌پردازد که اگر شخصی همچنان زنده است و جان دارد، دیگر نیازی به تقویت از بیرون نیست. غم و درد او نمی‌تواند او را از پا درآورد، پس نیازی به نگرانی و تکیه بر دیگران برای پیدا کردن نیروی روحی ندارد. به عبارت دیگر، زندگی و روحیه او به اندازه کافی قوی است و او می‌تواند با چالش‌ها روبرو شود.

هوش مصنوعی: عاشق مانند مرده‌ای بود که جانش به دوست وصل است؛ هنگامی که دوست دست در دست او گذاشت، دیگر چه نیازی به زندگی دارد؟

هوش مصنوعی: کسی که فقط صحبت‌های تو را مدام تکرار می‌کند، به خاطر یادآوری تو نیازی به این کار ندارد.

هوش مصنوعی: کسی که تمام آرزویش در این دنیا رسیدن به توست، وقتی که به تو دست یابد، دیگر چه نیازی به این دنیا دارد؟

هوش مصنوعی: عاشق بهشت به خاطر حضور تو آن را می‌خواهد، اما وقتی زیبایی تو را می‌بیند، دیگر بهشت چه نیازی دارد؟

هوش مصنوعی: عاشق به دلش اجازه نمی‌دهد که به کسی غیر از معشوق محبت کند، زیرا او به زیبایی و ارزشمند بودن معشوقش اطمینان دارد و نمی‌خواهد احساساتش را به کسی دیگر بدهد.

هوش مصنوعی: او به خاطر تو از همه‌ی مردم بی‌نیاز است. چون تو برای او همانند کسی هستی که نیازی به دیگران ندارد.

هوش مصنوعی: اگر او با نیکی و محبت به تو کمک کند، پس از آن نیازی به کمک دیگران نخواهی داشت.

هوش مصنوعی: نمی‌توان در مورد کشف و حقیقت چیزی بر زبان آورد، چرا که خود او عین حقیقت است و نیازی به بیان آن نیست.