هوش مصنوعی: ای خرد، عشق تو را به شدت احساس کرده است و زیبایی حسن در رنگ روی تو نمایان شده است.

هوش مصنوعی: با تو زندگی و حیات معنا پیدا می‌کند، اما زیبایی ظاهری تو برایم تنگ و محدود به نظر می‌آید.

هوش مصنوعی: جمال و زیبایی تو به قدری شگفت‌انگیز است که مانند دو صدای مختلف در یک آهنگ دلنواز و هماهنگ به هم آمیخته‌اند.

هوش مصنوعی: لب‌های زیبایت همچون سنگی محکم، توبه و قرار را از بین برده و جانم را در مستی غرق کرده است.

هوش مصنوعی: بدن من مانند چوب خوشبو شده، از غم تو هر رگم به ناله‌ای شبیه صدای چنگ درآمده است.

هوش مصنوعی: با تو، نام ما از یاد نرفته و به خاطر تو، من بدون تو احساس خجالت می‌کنم.

هوش مصنوعی: در مسیر عشق تو، هیچ جایی غیر از خودت وجود ندارد. بنابراین، هر دو جهان را چون دو فرسنگ پیموده‌ام.

هوش مصنوعی: در کوی دوست، دلبر تو با زیبایی و بزرگواری به سر می‌برد و حالا تو نیز به سرنوشت و حالت گیر کرده‌ای و ناامید شده‌ای. زحمت و تلاش تو به ثمر نرسیده و ناگهان با موانع و مشکلاتی مواجه شده‌ای که به تو فشار می‌آورد.

هوش مصنوعی: دنیا برای توصیف او تلاش کرده و افراد زیادی به این راه آمده‌اند، اما هیچ‌کس در این مسیر تنگ و دشوار باقی نمانده است.