هوش مصنوعی: ای عشق تو که جان دل من هستی، و دل من محبت تو را در خود جای داده است، غم و اندوه را به من تحمیل کرده‌ای.

هوش مصنوعی: لقای تو، جانم برای دیدنت بی‌تاب است و در دل، نام تو طنین‌انداز می‌شود. قلبم به دنبال توست و گوش جانم، نغمه‌های تو را از دل می‌شنود.

هوش مصنوعی: عشق تو مانند سپیده‌دم در دل انسانی می‌تابد و همچون خورشید و ماه، آسمان عشق را زیبا می‌سازد.

هوش مصنوعی: من با تمام درد و رنج‌هایم زندگی کرده‌ام و همه غم‌ها را در دل تحمل کرده‌ام، تا وقتی که دلم به یاد تو روشن باشد، تو همان دلِ منی.

هوش مصنوعی: اگر عشق تو از آغاز در دل وجود داشت، همانند ابدی که بی‌پایان است، هیچ مرزی برای دل وجود نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: هر گوهری که از دل و احساسات برمی‌خیزد، مانند زر (طلا) برای پادشاهان ارزش دارد.

هوش مصنوعی: من از عطر و زیبایی تو نمونه‌ای شبیه به گل به همه غنچه‌ها می‌دهم که از باغ دل شکوفا می‌شوند.

هوش مصنوعی: این اشعار که برای تو سروده‌ایم، هر یک نامه‌ای از عشق است که به قلب تو تقدیم می‌شود.

هوش مصنوعی: از هر چیزی که به او ارتباطی ندارد، دل را آزاد کن و زندگی را از قید و بندها بیرون بیاور.