هوش مصنوعی: از منطقه استرآباد شعری به زبان آمده که بیشتر جنبه شوخی و تمسخر دارد. این دو بیت از آن شعر به این صورت است:

هوش مصنوعی: بخت ما همچون خطی از مشک، در دست یار خوش‌خطی نقش بسته است؛ او در آنجا، درخواست‌های ما را به زیبایی ثبت کرده است.

هوش مصنوعی: جهان مانند یک اتاق محصور است که بدن خاکی ما در آن قرار دارد و آسمان آبی مانند پارچه‌ای زینتی بر سر مزار ما است.