هوش مصنوعی: پادشاه با تاج زرین خود تصمیم به حضور در درگاه گرفت، همان‌گونه که صبح روشن و صادقانه در هنگام سحر ظاهر می‌شود.

هوش مصنوعی: در اینجا تصویر زیبایی از یک کوه با بدنه‌ای بزرگ و چشمگیر ترسیم شده است، در اطراف این کوه افرادی خدمتگزار و وفادار وجود دارند که با کمرهایی زرین به آن وفاداری می‌کنند و به نوعی به بزرگی کوه ارج می‌نهند.

هوش مصنوعی: در یک طرف سرش، پوشش و زینتی از تته‌ی تیره وجود دارد که به زیبایی و جذابیت او افزوده است.

هوش مصنوعی: مانند گلی که در دامن قبای سرخ و زیبا قرار دارد و دو شاخه سنبل سیاهش در میان گل‌ها را به هم می‌ریزد.

هوش مصنوعی: جمشید در زیر قصر افسر عبور می‌کند، مانند ماهی که زیر قصر خورشید در حال حرکت است.

هوش مصنوعی: از بالای قصر، افسر به او نگاه کرد و همین که پرنده کوچک دلش را دید، دلش به شدت متلاطم شد.

هوش مصنوعی: از بلندی، درخت سرو بلندی پیام فرستاد که کسی راز و رمز این سرو آزاد را می‌داند.

هوش مصنوعی: یک سرو بلند از بالای کوه راز و رمزی را پرسید، اما پس از مدتی در حال خمیدگی به پایین بازگشت.

هوش مصنوعی: این جوان بازرگان است و به نظر می‌رسد که همواره در میان جمع خدمتکاران پادشاه قرار دارد.

هوش مصنوعی: وقتی ملک جمشید به درگاه رسید، از راهی که مشخص شده بود به نزد نگهبان وارد شد.

هوش مصنوعی: امیر بار را به خداوند می‌گوید که او را از آثار زیان‌بار و نفوذ سلطنت چین رها کند.

هوش مصنوعی: برای نشان دادن اراده و عزم، خدمتگزار از چین برخاست، زیرا می‌داند که در میدان میرم، خاک من نیز همین جاست.

هوش مصنوعی: من به منظور ساختن یک مکان ویژه برای شاه از چین سفر کرده‌ام.

هوش مصنوعی: اکنون می‌خواهم در کنار پادشاه بمانم و در این درگاه حضور داشته باشم.

هوش مصنوعی: این کار به نیکی انجام شده است و اگر روزی که دولت به من کمک کند، من نیز با محبت و دوستی در کنار او خواهم بود.

هوش مصنوعی: در همان لحظه، نگهبان دربار دست جمشید را گرفت و او را به پیشگاه شاه برد.

هوش مصنوعی: قیصر از ملک جمشید پرسید که چگونه در مقام والای خود قرار گرفت و به این مقام دست یافت.

هوش مصنوعی: او به او گفت: ای غریبی که در سرزمین ما هستی، چرا از حضور ما دوری می‌کنی؟

هوش مصنوعی: زمین را بوسید و برای شاه دعا کرد، آن دعا را با تمام وجودش همراه کرد.

هوش مصنوعی: اگر از شما دوری جسته‌ام، دلیلش این است که در اینجا غمگین و رنجور بوده‌ام.

هوش مصنوعی: از آن روز به بعد، بخت و اقبال به طور دائمی در کنار قیصر قرار گرفت.

هوش مصنوعی: در شب به قدری ایستادی که وقتی نشستی، روشنی بخش دنیا شدی.

هوش مصنوعی: پس از آن، بر درگاه پادشاه آمدی، کسی که در شبستان همچون شمع درخشیده بود.

هوش مصنوعی: لحظاتی شاد و سرشار از خوشی بدون حضور جم وجود ندارد، و جم نیز بدون حضور دیگران شادی نمی‌کند.

هوش مصنوعی: هرگاه نسیم در باغ باشد، هم‌نشینش خواهد شد و مانند شمعی است که در شب، یار و همنشینش است.

هوش مصنوعی: پس از مدتی که از خلوت او گذشت، به مرور زمان، او به مقام وزیری در درگاه رسید.

هوش مصنوعی: جهان تحت فرمان شاه جم قرار داشت و حاکمیت او مانند دفتر و قلمی بود که دستوراتش را مشخص می‌کرد.

هوش مصنوعی: پدر قیصر بد، مادرش هم بد و فاسد است، اما با این حال، مادر او از آتش و ناراستی بزرگ شده است.

هوش مصنوعی: او همیشه در ذهن خود به رویای مورد علاقه‌اش فکر می‌کند، به‌گونه‌ای که در خفا و پشت پرده با شخصی خاص سرگرم بازی و شوخی است.

هوش مصنوعی: شبی خسرو با دل‌شکسته و نالان به پیش مهراب رفت و از او خواست که چاره‌ای بیندیشد، چون او احساس می‌کرد وضعیتی که در آن قرار دارد از کنترلش خارج شده است. ای دوست، به کمک او بشتاب!

هوش مصنوعی: چقدر می‌توانم از محبوبم دور بمانم و همچنان دلbroken و در عذاب باشم؟

هوش مصنوعی: ملک به مهراب گفت: ای فرمانروای جهان، من بارها درباره این موضوع فکر کرده‌ام.

هوش مصنوعی: اکنون این کار ما، اگر به موفقیت برسد، به خاطر شهناز و به خاطر شیرینی و خوشی است.

هوش مصنوعی: در صبح زود باید عطر خوشی را برخاستن و آن را با زیبایی و ظرافت همراه کرد.

هوش مصنوعی: به سوی هدفی که در دل دارد، با نواختن موسیقی و آوای خوش، تلاش می‌کند تا درخشندگی و زیبایی را به ارمغان آورد.

هوش مصنوعی: در آن مکان، با زیبایی و دلنشینی شروع به نواختن موسیقی و سرودن کردم.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که ملائکه به تصمیم مهراب (مردی با فضیلت و مقام) فکر می‌کنند و از آن دروازه انتظار دارند که او به بیرون برود.

هوش مصنوعی: شکر به معنای پذیرش و سپاسگزاری در زمان کمک و حمایت است و به زمانی اشاره دارد که اوضاع مناسب و شیرین می‌شود.