سلیم تهرانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای بزم ترا ساغر می مجمره سوز</p></div>
<div class="m2"><p>هر روز ز ایام تو روز نوروز</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از گلشن اقبال تو کان خرم باد</p></div>
<div class="m2"><p>خورشید بود یک گل بستان افروز</p></div></div>

شمارهٔ ۶۲

ای بزم ترا ساغر می مجمره سوز
هر روز ز ایام تو روز نوروز
از گلشن اقبال تو کان خرم باد
خورشید بود یک گل بستان افروز

هوش مصنوعی: شعر به جشن و شادمانی اشاره دارد و بر اهمیت نوروز به عنوان روزی خوش و مبارک تاکید می‌کند. شاعر با ذکر ساغر و گلشن، حالتی از زیبایی و خوشی را توصیف می‌کند و به تابش خورشید به عنوان نمادی از خوشبختی و زندگی تازه اشاره می‌نماید.

شمارهٔ ۶۰

شمارهٔ ۶۱

هوش مصنوعی: ای مجلس تو، زیر گچ و مینا، مانند ساغر پر از می است که هر روز شادی و زیبایی روزهای تو را در خود دارد و روز نو سال را به یاد می‌آورد.

ای بزم ترا ساغر می مجمره سوز

هر روز ز ایام تو روز نوروز

هوش مصنوعی: از باغ سراسر شادی و خوشبختی تو، همچون خورشید یک گل درخشان وجود دارد که بستان را روشن می‌کند.

از گلشن اقبال تو کان خرم باد

خورشید بود یک گل بستان افروز

شمارهٔ ۶۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده