هوش مصنوعی: خوشا به حال کسی که لذت زندگی را از دیگران می‌گیرد و برای رسیدن به خواسته‌اش، از محبت محبوبش بهره‌مند می‌شود.

هوش مصنوعی: از این اشکی که اکنون راه ما را بسته است، از آنجا که در آن سوی کوه به بی‌راهه رفتیم.

هوش مصنوعی: در محفل او، رقیب به خاطر غیرت ما غم و حسرتی را بر دوش کشید، در حالی که ما خود بارِ عشق او را بر دوش گرفته‌ایم.

هوش مصنوعی: افسوس که ما آرزوی خود را به پرنده‌های بی‌وفا سپردیم و در نهایت، جایی که به سختی تلاش کردیم و به زیباترین مکان‌ها رسیدیم، نتوانستیم از آن بهره‌مند شویم.

هوش مصنوعی: چون نمی‌توانستیم دلیل جدایی‌مان را از دشمنان فراموش کنیم، ناچار به کینه‌ورزی ادامه دادیم.

هوش مصنوعی: در سایه‌ی دیوار تو، ما را از رفتن باز می‌دارد، همان کسی که بر دیوار نفوذ کردیم.

هوش مصنوعی: رفتار نادرست تو بر دل‌های همه تاثیرگذار است، زیرا روزی دل آسیب‌دیده ما از تو، که دل ما را آزار داده بود، نجات یافت.

هوش مصنوعی: دل ما در عشق فریبنده‌اش همچون باران ریزان است، آیا می‌توانیم آن را به او بسپاریم؟ انگار که از آن موهای زیبایش به زنجیر افتاده‌ایم.