وَ أَمّٰا إِذٰا مَا اِبْتَلاٰهُ فَقَدَرَ عَلَیْهِ رِزْقَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَهٰانَنِ (۱۶) کَلاّٰ بَلْ لاٰ تُکْرِمُونَ اَلْیَتِیمَ (۱۷) وَ لاٰ تَحَاضُّونَ عَلیٰ طَعٰامِ اَلْمِسْکِینِ (۱۸) وَ تَأْکُلُونَ اَلتُّرٰاثَ أَکْلاً لَمًّا (۱۹) وَ تُحِبُّونَ اَلْمٰالَ حُبًّا جَمًّا (۲۰) کَلاّٰ إِذٰا دُکَّتِ اَلْأَرْضُ دَکًّا دَکًّا (۲۱) وَ جٰاءَ رَبُّکَ وَ اَلْمَلَکُ صَفًّا صَفًّا (۲۲) وَ جِیءَ یَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ یَوْمَئِذٍ یَتَذَکَّرُ اَلْإِنْسٰانُ وَ أَنّٰی لَهُ اَلذِّکْریٰ (۲۳) یَقُولُ یٰا لَیْتَنِی قَدَّمْتُ لِحَیٰاتِی (۲۴) فَیَوْمَئِذٍ لاٰ یُعَذِّبُ عَذٰابَهُ أَحَدٌ (۲۵) وَ لاٰ یُوثِقُ وَثٰاقَهُ أَحَدٌ (۲۶) یٰا أَیَّتُهَا اَلنَّفْسُ اَلْمُطْمَئِنَّةُ (۲۷) اِرْجِعِی إِلیٰ رَبِّکِ رٰاضِیَةً مَرْضِیَّةً (۲۸) فَادْخُلِی فِی عِبٰادِی (۲۹) وَ اُدْخُلِی جَنَّتِی (۳۰)

و اما چون آزماید او را پس تنگ سازد بر او روزیش را پس گوید پروردگار من خوار کرد مرا (۱۶) نه چنین است بلکه گرامی نمی‌دارید یتیم را (۱۷) و تحریص نمی‌کنید بر خورانیدن بیچاره (۱۸) و می‌خورید میراث را خوردنی همه در هم (۱۹) و دوست می‌دارید مال را دوستی بسیار (۲۰) نه چنین است چون کوفته شود زمین کوفتن کوفتنی (۲۱) و آمد پروردگار تو و فرشته صف صف (۲۲) و آورده شود روز چنین دوزخ را روز چنین پند گیرد انسان و کجا سودمند است او را پند گرفتن (۲۳) گوید ای کاش پیش فرستاده بودم برای زندگیم (۲۴) پس روز چنین عذاب کرده نشود چون عذاب او احدی (۲۵) و پند کرده نشود چون پند کردن او احدی (۲۶) ای نفس آرمیده (۲۷) بازگرد بسوی پروردگارت خوشنود پسندیده (۲۸) پس داخل شو در بندگانم (۲۹) و داخل شود در بهشتم (۳۰)