بسم االله الرحمن الرحیم

إِذَا اَلسَّمٰاءُ اِنْشَقَّتْ (۱) وَ أَذِنَتْ لِرَبِّهٰا وَ حُقَّتْ (۲) وَ إِذَا اَلْأَرْضُ مُدَّتْ (۳) وَ أَلْقَتْ مٰا فِیهٰا وَ تَخَلَّتْ (۴) وَ أَذِنَتْ لِرَبِّهٰا وَ حُقَّتْ (۵) یٰا أَیُّهَا اَلْإِنْسٰانُ إِنَّکَ کٰادِحٌ إِلیٰ رَبِّکَ کَدْحاً فَمُلاٰقِیهِ (۶) فَأَمّٰا مَنْ أُوتِیَ کِتٰابَهُ بِیَمِینِهِ (۷) فَسَوْفَ یُحٰاسَبُ حِسٰاباً یَسِیراً (۸) وَ یَنْقَلِبُ إِلیٰ أَهْلِهِ مَسْرُوراً (۹) وَ أَمّٰا مَنْ أُوتِیَ کِتٰابَهُ وَرٰاءَ ظَهْرِهِ (۱۰) فَسَوْفَ یَدْعُوا ثُبُوراً (۱۱) وَ یَصْلیٰ سَعِیراً (۱۲) إِنَّهُ کٰانَ فِی أَهْلِهِ مَسْرُوراً (۱۳) إِنَّهُ ظَنَّ أَنْ لَنْ یَحُورَ (۱۴) بَلیٰ إِنَّ رَبَّهُ کٰانَ بِهِ بَصِیراً (۱۵)

بنام خداوند بخشاینده مهربان

آن‌گاه که آسمان بشکافد (۱) و انقیاد نماید مر پروردگارش را و سزاوار شد (۲) و آن‌گاه که زمین کشیده شود (۳) و بیرون آید آنچه در آنست و خالی شود (۴) و انقیاد نماید مر پروردگارش را و سزاوار شد (۵) ای انسان بدرستی که تو کوشنده بسوی پروردگارت کوشیدنی پس ملاقات نماینده او را (۶) پس آنکه داده شد نامۀ او بدست راستش (۷) پس بزودی حساب کرده شود حسابی آسان (۸) و برگردد بسوی کسانش شادمان (۹) و اما آنکه داده شود نامه‌اش از پس پشتش (۱۰) پس بزودی بخواند هلاک را (۱۱) و در آید در آتش سوزان (۱۲) بدرستی که او بود در کسانش شادمان (۱۳) بدرستی که او پنداشت که هرگز باز نگردد (۱۴) آری بدرستی که پروردگارش باشد او بینا (۱۵)