إِنَّ اَلَّذِینَ أَجْرَمُوا کٰانُوا مِنَ اَلَّذِینَ آمَنُوا یَضْحَکُونَ (۲۹) وَ إِذٰا مَرُّوا بِهِمْ یَتَغٰامَزُونَ (۳۰) وَ إِذَا اِنْقَلَبُوا إِلیٰ أَهْلِهِمُ اِنْقَلَبُوا فَکِهِینَ (۳۱) وَ إِذٰا رَأَوْهُمْ قٰالُوا إِنَّ هٰؤُلاٰءِ لَضٰالُّونَ (۳۲) وَ مٰا أُرْسِلُوا عَلَیْهِمْ حٰافِظِینَ (۳۳) فَالْیَوْمَ اَلَّذِینَ آمَنُوا مِنَ اَلْکُفّٰارِ یَضْحَکُونَ (۳۴) عَلَی اَلْأَرٰائِکِ یَنْظُرُونَ (۳۵) هَلْ ثُوِّبَ اَلْکُفّٰارُ مٰا کٰانُوا یَفْعَلُونَ (۳۶)

بدرستی که آنان که گناهکار شدند هستند از آنان که ایمان آوردند می‌خندند (۲۹) و چون گذرند بایشان اشاره می‌کنند بچشم و ابرو (۳۰) و چون برگردند بسوی کسانشان برگردند شادی‌کنان (۳۱) و چون بینند ایشان را گویند بدرستی که اینان هر آینه گمراهانند (۳۲) و فرستاده نشد بر ایشان نگهبانان (۳۳) پس آن روز آنان که گرویدند از کافران می‌خندند (۳۴) بر سریرها نظاره می‌کنند (۳۵) آیا جزا داده شدند کافران آنچه بودند که می‌کردند (۳۶)