فَإِذٰا جٰاءَتِ اَلصَّاخَّةُ (۳۳) یَوْمَ یَفِرُّ اَلْمَرْءُ مِنْ أَخِیهِ (۳۴) وَ أُمِّهِ وَ أَبِیهِ (۳۵) وَ صٰاحِبَتِهِ وَ بَنِیهِ (۳۶) لِکُلِّ اِمْرِئٍ مِنْهُمْ یَوْمَئِذٍ شَأْنٌ یُغْنِیهِ (۳۷) وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ مُسْفِرَةٌ (۳۸) ضٰاحِکَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ (۳۹) وَ وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ عَلَیْهٰا غَبَرَةٌ (۴۰) تَرْهَقُهٰا قَتَرَةٌ (۴۱) أُولٰئِکَ هُمُ اَلْکَفَرَةُ اَلْفَجَرَةُ (۴۲)

پس چون آید فریاد گوش کر کننده (۳۳) روزی که گریزد مرد از برادرش (۳۴) و مادرش و پدرش (۳۵) و زنش و پسرش (۳۶) هر مردی را از ایشان روزی چنین کاریست که مشغول دارد او را (۳۷) رویهائیست روز چنین درخشان (۳۸) خندان و فرحناک (۳۹) و رویهائیست روز چنین بر آنهاست گرد کدورت (۴۰) فرو گیرد آنها را تیرگی (۴۱) آن گروه‌اند آنهایی که کافران بدکارند (۴۲)