هَلْ أَتٰاکَ حَدِیثُ مُوسیٰ (۱۵) إِذْ نٰادٰاهُ رَبُّهُ بِالْوٰادِ اَلْمُقَدَّسِ طُویً (۱۶) اِذْهَبْ إِلیٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغیٰ (۱۷) فَقُلْ هَلْ لَکَ إِلیٰ أَنْ تَزَکّٰی (۱۸) وَ أَهْدِیَکَ إِلیٰ رَبِّکَ فَتَخْشیٰ (۱۹) فَأَرٰاهُ اَلْآیَةَ اَلْکُبْریٰ (۲۰) فَکَذَّبَ وَ عَصیٰ (۲۱) ثُمَّ أَدْبَرَ یَسْعیٰ (۲۲) فَحَشَرَ فَنٰادیٰ (۲۳) فَقٰالَ أَنَا رَبُّکُمُ اَلْأَعْلیٰ (۲۴) فَأَخَذَهُ اَللّٰهُ نَکٰالَ اَلْآخِرَةِ وَ اَلْأُولیٰ (۲۵) إِنَّ فِی ذٰلِکَ لَعِبْرَةً لِمَنْ یَخْشیٰ (۲۶)

آیا آمد ترا حکایت موسی (۱۵) که ندا کرد او را پروردگارش در وادی پاکیزه کرده شده طوی (۱۶) برو بسوی فرعون که او زیاده‌روی کرد در عصیان (۱۷) پس بگو مر تراست میل به اینکه پاک شوی (۱۸) و هدایت کنم بسوی پروردگارت پس بپرهیزی (۱۹) پس نمودش آیه بزرگ (۲۰) پس تکذیب نمود و نافرمانی کرد (۲۱) پس پشت گردانیده می‌شتافت (۲۲) پس جمعیتی کرد پس ندا در داد (۲۳) پس گفت منم پروردگار شما که برتر است (۲۴) پس گرفت او را خدا بعقوبت آخرت و اولی (۲۵) بدرستی که در آنست هر آینه عبرتی مر آن را که می‌ترسند (۲۶)