حَتّٰی إِذٰا رَأَوْا مٰا یُوعَدُونَ فَسَیَعْلَمُونَ مَنْ أَضْعَفُ نٰاصِراً وَ أَقَلُّ عَدَداً (۲۴) قُلْ إِنْ أَدْرِی أَ قَرِیبٌ مٰا تُوعَدُونَ أَمْ یَجْعَلُ لَهُ رَبِّی أَمَداً (۲۵) عٰالِمُ اَلْغَیْبِ فَلاٰ یُظْهِرُ عَلیٰ غَیْبِهِ أَحَداً (۲۶) إِلاّٰ مَنِ اِرْتَضیٰ مِنْ رَسُولٍ فَإِنَّهُ یَسْلُکُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ رَصَداً (۲۷) لِیَعْلَمَ أَنْ قَدْ أَبْلَغُوا رِسٰالاٰتِ رَبِّهِمْ وَ أَحٰاطَ بِمٰا لَدَیْهِمْ وَ أَحْصیٰ کُلَّ شَیْ‌ءٍ عَدَداً (۲۸)

تا چون بینند آنچه را که وعده داده شدند پس بزودی خواهند دانست که کیست ناتوان‌تر از راه مددکاری و کمتر در شمار (۲۴) بگو نمی‌دانم آیا نزدیکست آنچه وعده داده می‌شوید یا می‌گرداند مر آن را پروردگار من دور (۲۵) دانای غیب است پس مطلع نمی‌سازد بر غیبش احدی را (۲۶) مگر آن را که پسندید از رسولی پس بدرستی که او در می‌آورد از میانه دو دستش و از پشت سرش نگهبانی (۲۷) تا بداند که بتحقیق رسانیدند پیغامهای پروردگارشان را و احاطه نمود بآنچه نزد ایشانست و ضبط کرد هر چیزی را از راه شمار (۲۸)