قُلْ هُوَ اَلَّذِی أَنْشَأَکُمْ وَ جَعَلَ لَکُمُ اَلسَّمْعَ وَ اَلْأَبْصٰارَ وَ اَلْأَفْئِدَةَ قَلِیلاً مٰا تَشْکُرُونَ (۲۳) قُلْ هُوَ اَلَّذِی ذَرَأَکُمْ فِی اَلْأَرْضِ وَ إِلَیْهِ تُحْشَرُونَ (۲۴) وَ یَقُولُونَ مَتیٰ هٰذَا اَلْوَعْدُ إِنْ کُنْتُمْ صٰادِقِینَ (۲۵) قُلْ إِنَّمَا اَلْعِلْمُ عِنْدَ اَللّٰهِ وَ إِنَّمٰا أَنَا نَذِیرٌ مُبِینٌ (۲۶) فَلَمّٰا رَأَوْهُ زُلْفَةً سِیئَتْ وُجُوهُ اَلَّذِینَ کَفَرُوا وَ قِیلَ هٰذَا اَلَّذِی کُنْتُمْ بِهِ تَدَّعُونَ (۲۷) قُلْ أَ رَأَیْتُمْ إِنْ أَهْلَکَنِیَ اَللّٰهُ وَ مَنْ مَعِیَ أَوْ رَحِمَنٰا فَمَنْ یُجِیرُ اَلْکٰافِرِینَ مِنْ عَذٰابٍ أَلِیمٍ (۲۸) قُلْ هُوَ اَلرَّحْمٰنُ آمَنّٰا بِهِ وَ عَلَیْهِ تَوَکَّلْنٰا فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ فِی ضَلاٰلٍ مُبِینٍ (۲۹) قُلْ أَ رَأَیْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ مٰاؤُکُمْ غَوْراً فَمَنْ یَأْتِیکُمْ بِمٰاءٍ مَعِینٍ (۳۰)

بگو اوست آنکه آفرید شما را و گردانید برای شما گوش و چشمها و دلها اندکی شکر می‌کنید (۲۳) بگو اوست آنکه پراکنده کرد در زمین و بسوی او محشور می‌شوید (۲۴) و می‌گویند کی خواهد بود وعده اگر هستید راستگویان (۲۵) بگو جز این نیست که علم نزد خداست و جز این نیست که منم بیم‌دهنده آشکار (۲۶) پس چون بینند آن را نزدیک بد شود رویهای آنان که کافر شدند و گفته شود اینست آنچه بودید که آن را می‌خواستید (۲۷) بگو آیا دیدید اگر هلاک سازد مرا خدا و هر که با من است و یا رحمت کند ما را پس کیست آنکه پناه گیرد کافران را از عذاب دردناک (۲۸) بگو اوست بخشاینده ایمان آوردیم بآن و بر او توکل کردیم پس بزودی خواهی دانست بسبب آنچه اوست در گمراهی آشکار (۲۹) بگو خبر دهید اگر کرد آب شما را فرو رفته پس کیست بدهد شما را آبی روان (۳۰)