وَ أَنْ لَیْسَ لِلْإِنْسٰانِ إِلاّٰ مٰا سَعیٰ (۳۹) وَ أَنَّ سَعْیَهُ سَوْفَ یُریٰ (۴۰) ثُمَّ یُجْزٰاهُ اَلْجَزٰاءَ اَلْأَوْفیٰ (۴۱) وَ أَنَّ إِلیٰ رَبِّکَ اَلْمُنْتَهیٰ (۴۲) وَ أَنَّهُ هُوَ أَضْحَکَ وَ أَبْکیٰ (۴۳) وَ أَنَّهُ هُوَ أَمٰاتَ وَ أَحْیٰا (۴۴) وَ أَنَّهُ خَلَقَ اَلزَّوْجَیْنِ اَلذَّکَرَ وَ اَلْأُنْثیٰ (۴۵) مِنْ نُطْفَةٍ إِذٰا تُمْنیٰ (۴۶) وَ أَنَّ عَلَیْهِ اَلنَّشْأَةَ اَلْأُخْریٰ (۴۷) وَ أَنَّهُ هُوَ أَغْنیٰ وَ أَقْنیٰ (۴۸) وَ أَنَّهُ هُوَ رَبُّ اَلشِّعْریٰ (۴۹) وَ أَنَّهُ أَهْلَکَ عٰاداً اَلْأُولیٰ (۵۰) وَ ثَمُودَ فَمٰا أَبْقیٰ (۵۱) وَ قَوْمَ نُوحٍ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ کٰانُوا هُمْ أَظْلَمَ وَ أَطْغیٰ (۵۲) وَ اَلْمُؤْتَفِکَةَ أَهْویٰ (۵۳) فَغَشّٰاهٰا مٰا غَشّٰی (۵۴) فَبِأَیِّ آلاٰءِ رَبِّکَ تَتَمٰاریٰ (۵۵) هٰذٰا نَذِیرٌ مِنَ اَلنُّذُرِ اَلْأُولیٰ (۵۶) أَزِفَتِ اَلْآزِفَةُ (۵۷) لَیْسَ لَهٰا مِنْ دُونِ اَللّٰهِ کٰاشِفَةٌ (۵۸) أَ فَمِنْ هٰذَا اَلْحَدِیثِ تَعْجَبُونَ (۵۹) وَ تَضْحَکُونَ وَ لاٰ تَبْکُونَ (۶۰) وَ أَنْتُمْ سٰامِدُونَ (۶۱) فَاسْجُدُوا لِلّٰهِ وَ اُعْبُدُوا (۶۲)

و آنکه نیست مر انسان را جز آنچه کوشش نمود (۳۹) و آنکه سعیش بزودی دیده خواهد شد (۴۰) پس جزا داده شود جزای تمام‌تر (۴۱) و آنکه بسوی پروردگار تو است نهایت کارها (۴۲) و آنکه بدرستی که او خندانید و گریانید (۴۳) و آنکه او میرانید و زنده گردانید (۴۴) و آنکه او آفرید دو صنف مذکر و مؤنث (۴۵) از نطفه چون ریخته شد (۴۶) و آنکه بر اوست پدید کردنی دیگر (۴۷) و آنکه او غنی گردانید و سرمایه داد (۴۸) و اوست پروردگار ستاره شعری (۴۹) و آنکه او هلاک گردانید عاد نخستین را (۵۰) و ثمود را پس باقی نگذاشت (۵۱) و قوم نوح را از پیش بدرستی که ایشان بودند ایشان ستمکارتر و طاغی‌تر (۵۲) و آن دیروز بر شده‌ها را فرو افکند (۵۳) پس پوشانید او را آنچه پوشانید (۵۴) پس بکدام یک از نعمتهای پروردگارت شک می‌آری (۵۵) این بیم‌کننده‌ایست از جنس بیم‌کنندگان نخستین (۵۶) نزدیک شد آن نزدیک شونده (۵۷) نیست مر آن را از غیر خدا دفع‌کننده (۵۸) آیا پس از این سخن تعجب می‌کنید (۵۹) و سنجیدید و نمی‌گریید (۶۰) و شمائید غافلان (۶۱) پس سجده کنید مر خدای را او را بپرستید (۶۲)