۶- آیات ۵۶ تا ۶۰
وَ مٰا خَلَقْتُ اَلْجِنَّ وَ اَلْإِنْسَ إِلاّٰ لِیَعْبُدُونِ (۵۶) مٰا أُرِیدُ مِنْهُمْ مِنْ رِزْقٍ وَ مٰا أُرِیدُ أَنْ یُطْعِمُونِ (۵۷) إِنَّ اَللّٰهَ هُوَ اَلرَّزّٰاقُ ذُو اَلْقُوَّةِ اَلْمَتِینُ (۵۸) فَإِنَّ لِلَّذِینَ ظَلَمُوا ذَنُوباً مِثْلَ ذَنُوبِ أَصْحٰابِهِمْ فَلاٰ یَسْتَعْجِلُونِ (۵۹) فَوَیْلٌ لِلَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ یَوْمِهِمُ اَلَّذِی یُوعَدُونَ (۶۰)
و ما نیافریدیم جن و انس را مگر برای آنکه بپرستند مرا یا بشناسند مرا (۵۶) نمیخواهم از ایشان هیچ روزی و نمیخواهم که اطعام کنند مرا (۵۷) بدرستی که خدا اوست روزی دهنده صاحب قوت قوی (۵۸) پس بدرستی که مر آنان را که ظلم کردند نصیب است مانند نصیب یارانشان پس نباید که بشتاب خواهند از من (۵۹) پس وای بر آنان که کافر شدند از روزشان که وعده داده میشوند (۶۰)
اطلاعات
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.