وَ اِنْطَلَقَ اَلْمَلَأُ مِنْهُمْ أَنِ اِمْشُوا وَ اِصْبِرُوا عَلیٰ آلِهَتِکُمْ إِنَّ هٰذٰا لَشَیْ‌ءٌ یُرٰادُ (۶) مٰا سَمِعْنٰا بِهٰذٰا فِی اَلْمِلَّةِ اَلْآخِرَةِ إِنْ هٰذٰا إِلاَّ اِخْتِلاٰقٌ (۷) أَ أُنْزِلَ عَلَیْهِ اَلذِّکْرُ مِنْ بَیْنِنٰا بَلْ هُمْ فِی شَکٍّ مِنْ ذِکْرِی بَلْ لَمّٰا یَذُوقُوا عَذٰابِ (۸) أَمْ عِنْدَهُمْ خَزٰائِنُ رَحْمَةِ رَبِّکَ اَلْعَزِیزِ اَلْوَهّٰابِ (۹) أَمْ لَهُمْ مُلْکُ اَلسَّمٰاوٰاتِ وَ اَلْأَرْضِ وَ مٰا بَیْنَهُمٰا فَلْیَرْتَقُوا فِی اَلْأَسْبٰابِ (۱۰) جُنْدٌ مٰا هُنٰالِکَ مَهْزُومٌ مِنَ اَلْأَحْزٰابِ (۱۱) کَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَ عٰادٌ وَ فِرْعَوْنُ ذُو اَلْأَوْتٰادِ (۱۲) وَ ثَمُودُ وَ قَوْمُ لُوطٍ وَ أَصْحٰابُ اَلْأَیْکَةِ أُولٰئِکَ اَلْأَحْزٰابُ (۱۳) إِنْ کُلٌّ إِلاّٰ کَذَّبَ اَلرُّسُلَ فَحَقَّ عِقٰابِ (۱۴) وَ مٰا یَنْظُرُ هٰؤُلاٰءِ إِلاّٰ صَیْحَةً وٰاحِدَةً مٰا لَهٰا مِنْ فَوٰاقٍ (۱۵) وَ قٰالُوا رَبَّنٰا عَجِّلْ لَنٰا قِطَّنٰا قَبْلَ یَوْمِ اَلْحِسٰابِ (۱۶)

و رفتند آن جمع از ایشان که بروید و شکیبایی ورزید بر الهانتان بدرستی که هر آینه چیزیست که خواسته می‌شود (۶) نشنیدیم ما این را در کیش آخرین نیست این جز دروغ ساختنی (۷) آیا فرو فرستاده شد بر او ذکر از میان ما بلکه ایشانند در شک از ذکر من بلکه هنوز نچشیده‌اند عذاب مرا (۸) آیا نزد ایشانست خزاین رحمت پروردگارت که غالب بخشاینده است (۹) آیا مر ایشان‌راست پادشاهی آسمانها و زمین و آنچه میان آنهاست پس باید که بالا روند در سببها (۱۰) لشکری‌اند آنجا شکسته شده از طایفه‌های دشمن (۱۱) تکذیب کردند پیش از ایشان قوم نوح و عاد و فرعون صاحب میخها (۱۲) و ثمود و قوم لوط و اهل ای که آنها بودند طایفه‌های دشمن (۱۳) نبودند همه جز که تکذیب نمودند رسولان را پس لازم شد عقوبت من (۱۴) و انتظار نمی‌برند آنها جز فریادی واحد که نیست مر آن را هیچ زیستنی (۱۵) و گفتند پروردگار ما زود بده مر ما را حصه ما را پیش از روز شمار (۱۶)