فَاسْتَفْتِهِمْ أَ هُمْ أَشَدُّ خَلْقاً أَمْ مَنْ خَلَقْنٰا إِنّٰا خَلَقْنٰاهُمْ مِنْ طِینٍ لاٰزِبٍ (۱۱) بَلْ عَجِبْتَ وَ یَسْخَرُونَ (۱۲) وَ إِذٰا ذُکِّرُوا لاٰ یَذْکُرُونَ (۱۳) وَ إِذٰا رَأَوْا آیَةً یَسْتَسْخِرُونَ (۱۴) وَ قٰالُوا إِنْ هٰذٰا إِلاّٰ سِحْرٌ مُبِینٌ (۱۵) أَ إِذٰا مِتْنٰا وَ کُنّٰا تُرٰاباً وَ عِظٰاماً أَ إِنّٰا لَمَبْعُوثُونَ (۱۶) أَ وَ آبٰاؤُنَا اَلْأَوَّلُونَ (۱۷) قُلْ نَعَمْ وَ أَنْتُمْ دٰاخِرُونَ (۱۸) فَإِنَّمٰا هِیَ زَجْرَةٌ وٰاحِدَةٌ فَإِذٰا هُمْ یَنْظُرُونَ (۱۹) وَ قٰالُوا یٰا وَیْلَنٰا هٰذٰا یَوْمُ اَلدِّینِ (۲۰) هٰذٰا یَوْمُ اَلْفَصْلِ اَلَّذِی کُنْتُمْ بِهِ تُکَذِّبُونَ (۲۱)

پس طلب بیان کن که آیا ایشان سخت‌ترند از راه آفرینش یا آنان را که آفریدیم بدرستی که ما آفریدیم ایشان را از گل چسبنده (۱۱) بلکه تعجب نمودی و استهزا می‌کنند (۱۲) و چون پند داده شوند پند نمی‌گیرند (۱۳) و چون بینند آیتی استهزا می‌کنند (۱۴) و گویند نیست این مگر جادویی آشکار (۱۵) آیا چون بمیریم و بشویم خاک و استخوانها آیا مائیم هر آینه برانگیخته‌شوندگان (۱۶) یا پدران ما که پیشینیانند (۱۷) بگو آری و شمائید خواران (۱۸) پس نیست این جز فریادی واحد پس آن‌گاه ایشان می‌نگرند (۱۹) و می‌گویند ای وای بر ما اینست روز جزا (۲۰) اینست روز تمیزی که بودید آن را تکذیب می‌کردند (۲۱)