وَ مٰا یَسْتَوِی اَلْأَعْمیٰ وَ اَلْبَصِیرُ (۱۹) وَ لاَ اَلظُّلُمٰاتُ وَ لاَ اَلنُّورُ (۲۰) وَ لاَ اَلظِّلُّ وَ لاَ اَلْحَرُورُ (۲۱) وَ مٰا یَسْتَوِی اَلْأَحْیٰاءُ‌ وَ لاَ اَلْأَمْوٰاتُ إِنَّ اَللّٰهَ یُسْمِعُ مَنْ یَشٰاءُ وَ مٰا أَنْتَ بِمُسْمِعٍ مَنْ فِی اَلْقُبُورِ (۲۲) إِنْ أَنْتَ إِلاّٰ نَذِیرٌ (۲۳) إِنّٰا أَرْسَلْنٰاکَ بِالْحَقِّ بَشِیراً وَ نَذِیراً وَ إِنْ مِنْ أُمَّةٍ إِلاّٰ خَلاٰ فِیهٰا نَذِیرٌ (۲۴) وَ إِنْ یُکَذِّبُوکَ فَقَدْ کَذَّبَ اَلَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ جٰاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَیِّنٰاتِ وَ بِالزُّبُرِ وَ بِالْکِتٰابِ اَلْمُنِیرِ (۲۵) ثُمَّ أَخَذْتُ اَلَّذِینَ کَفَرُوا فَکَیْفَ کٰانَ نَکِیرِ (۲۶) أَ لَمْ تَرَ أَنَّ اَللّٰهَ أَنْزَلَ مِنَ اَلسَّمٰاءِ مٰاءً فَأَخْرَجْنٰا بِهِ ثَمَرٰاتٍ مُخْتَلِفاً أَلْوٰانُهٰا وَ مِنَ اَلْجِبٰالِ جُدَدٌ بِیضٌ وَ حُمْرٌ مُخْتَلِفٌ أَلْوٰانُهٰا وَ غَرٰابِیبُ سُودٌ (۲۷) وَ مِنَ اَلنّٰاسِ وَ اَلدَّوَابِّ وَ اَلْأَنْعٰامِ مُخْتَلِفٌ أَلْوٰانُهُ کَذٰلِکَ إِنَّمٰا یَخْشَی اَللّٰهَ مِنْ عِبٰادِهِ اَلْعُلَمٰاءُ إِنَّ اَللّٰهَ عَزِیزٌ غَفُورٌ (۲۸) إِنَّ اَلَّذِینَ یَتْلُونَ کِتٰابَ اَللّٰهِ وَ أَقٰامُوا اَلصَّلاٰةَ وَ أَنْفَقُوا مِمّٰا رَزَقْنٰاهُمْ سِرًّا وَ عَلاٰنِیَةً یَرْجُونَ تِجٰارَةً لَنْ تَبُورَ (۲۹) لِیُوَفِّیَهُمْ أُجُورَهُمْ وَ یَزِیدَهُمْ مِنْ فَضْلِهِ إِنَّهُ غَفُورٌ شَکُورٌ (۳۰)

و یکسان نمی‌باشد نابینا و بینا (۱۹) و نه تاریکیها و نه روشنایی (۲۰) و نه سایه و نه سموم (۲۱) و نباشد یکسان زنده‌ها و نه مرده‌ها بدرستی که خدا می‌شنواند آن را که می‌خواهد و نیستی تو شنوا آنان که در قبرهایند (۲۲) نیستی تو مگر بیم‌کننده (۲۳) بدرستی که ما فرستادیم ترا بحق مژده‌دهنده و بیم‌کننده و نیست هیچ امتی مگر آنکه گذشت در آن بیم‌کننده (۲۴) و اگر تکذیب می‌کنند ترا پس بتحقیق تکذیب کردند آنان که بودند پیش از ایشان آمد ایشان را رسولانشان با بیّنها و با مصحفها و با کتاب روشن گرداننده (۲۵) پس گرفتم آنان را که کافر شدند پس چگونه بود انکار من (۲۶) آیا ندیدی که خدا فرو فرستاد از آسمان آبی را پس بیرون آوردیم بآن ثمرهایی که مختلف است رنگهای آنها و از کوه‌ها راه‌ها سفیدها و سرخها که مختلف است رنگهاشان و سیاهی بسیار (۲۷) و از مردمان و جنبنده‌ها و شتر و گاو و گوسفند که مختلف است رنگهایش همچنین است جز این نیست که می‌ترسند از خدا از بندگانش دانایان بدرستی که خدا غالب آمرزنده است (۲۸) بدرستی که آنان که می‌خوانند کتاب خدا را و بر پای داشتند نماز را و انفاق کردند از آنچه روزی دادیم ایشان را نهان و آشکار امید می‌دارند بازرگانی که هرگز تباه نشود (۲۹) تا تمام دهد ایشان را مزدهاشان و بیفزاید ایشان را از احسانش بدرستی که او آمرزندۀ شکرپذیر است (۳۰)