مَنْ کٰانَ یُرِیدُ اَلْعِزَّةَ فَلِلّٰهِ اَلْعِزَّةُ جَمِیعاً إِلَیْهِ یَصْعَدُ اَلْکَلِمُ اَلطَّیِّبُ وَ اَلْعَمَلُ اَلصّٰالِحُ یَرْفَعُهُ وَ اَلَّذِینَ یَمْکُرُونَ اَلسَّیِّئٰاتِ لَهُمْ عَذٰابٌ شَدِیدٌ وَ مَکْرُ أُولٰئِکَ هُوَ یَبُورُ (۱۰) وَ اَللّٰهُ خَلَقَکُمْ مِنْ تُرٰابٍ ثُمَّ مِنْ نُطْفَةٍ ثُمَّ جَعَلَکُمْ أَزْوٰاجاً وَ مٰا تَحْمِلُ مِنْ أُنْثیٰ وَ لاٰ تَضَعُ إِلاّٰ بِعِلْمِهِ وَ مٰا یُعَمَّرُ مِنْ مُعَمَّرٍ وَ لاٰ یُنْقَصُ مِنْ عُمُرِهِ إِلاّٰ فِی کِتٰابٍ إِنَّ ذٰلِکَ عَلَی اَللّٰهِ یَسِیرٌ (۱۱) وَ مٰا یَسْتَوِی اَلْبَحْرٰانِ هٰذٰا عَذْبٌ فُرٰاتٌ سٰائِغٌ شَرٰابُهُ وَ هٰذٰا مِلْحٌ أُجٰاجٌ وَ مِنْ کُلٍّ تَأْکُلُونَ لَحْماً طَرِیًّا وَ تَسْتَخْرِجُونَ حِلْیَةً تَلْبَسُونَهٰا وَ تَرَی اَلْفُلْکَ فِیهِ مَوٰاخِرَ لِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ (۱۲)

آن کس که باشد که خواهد عزت را پس مر خدا راست عزت همگی بسوی او بالا می‌رود سخن پاکیزه و کرداری شایسته بالا می‌برد آن را و آنان که می‌اندیشند بدیها را از برای ایشانست عذابی سخت و حیله آنها او ناچیز می‌شود (۱۰) و خدا آفرید شما را از خاک پس از نطفه پس گردانید شما را جفتها و بر نمی‌دارد هیچ مؤنثی و نمی‌نهد جز بعلم او و عمر داده نمی‌شود هیچ عمر داده شده را و کم کرده نمی‌شود از عمرش جز آنکه در کتاب است بدرستی که آن بر خدا آسانست (۱۱) و یکسان نیستند دو دریا این شیرینست بسیار شیرین که گواراست آشامیدنش و این شوریست بسیار شور تلخ مزه و از همه می‌خورند گوشتی تازه و بیرون می‌آورند پیرایه که می‌پوشند آن را و می‌بینی کشتیها را در آن شکافنده‌های آب بسینه تا بجویید از احسانش و باشید که شما شکر کنید (۱۲)