قُلْ إِنَّمٰا أَعِظُکُمْ بِوٰاحِدَةٍ أَنْ تَقُومُوا لِلّٰهِ مَثْنیٰ وَ فُرٰادیٰ ثُمَّ تَتَفَکَّرُوا مٰا بِصٰاحِبِکُمْ مِنْ جِنَّةٍ إِنْ هُوَ إِلاّٰ نَذِیرٌ لَکُمْ بَیْنَ یَدَیْ عَذٰابٍ شَدِیدٍ (۴۶) قُلْ مٰا سَأَلْتُکُمْ مِنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَکُمْ إِنْ أَجْرِیَ إِلاّٰ عَلَی اَللّٰهِ وَ هُوَ عَلیٰ کُلِّ شَیْ‌ءٍ شَهِیدٌ (۴۷) قُلْ إِنَّ رَبِّی یَقْذِفُ بِالْحَقِّ عَلاّٰمُ اَلْغُیُوبِ (۴۸) قُلْ جٰاءَ اَلْحَقُّ وَ مٰا یُبْدِئُ اَلْبٰاطِلُ وَ مٰا یُعِیدُ (۴۹) قُلْ إِنْ ضَلَلْتُ فَإِنَّمٰا أَضِلُّ عَلیٰ نَفْسِی وَ إِنِ اِهْتَدَیْتُ فَبِمٰا یُوحِی إِلَیَّ رَبِّی إِنَّهُ سَمِیعٌ قَرِیبٌ (۵۰) وَ لَوْ تَریٰ إِذْ فَزِعُوا فَلاٰ فَوْتَ وَ أُخِذُوا مِنْ مَکٰانٍ قَرِیبٍ (۵۱) وَ قٰالُوا آمَنّٰا بِهِ وَ أَنّٰی لَهُمُ اَلتَّنٰاوُشُ مِنْ مَکٰانٍ بَعِیدٍ (۵۲) وَ قَدْ کَفَرُوا بِهِ مِنْ قَبْلُ وَ یَقْذِفُونَ بِالْغَیْبِ مِنْ مَکٰانٍ بَعِیدٍ (۵۳) وَ حِیلَ بَیْنَهُمْ وَ بَیْنَ مٰا یَشْتَهُونَ کَمٰا فُعِلَ بِأَشْیٰاعِهِمْ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ کٰانُوا فِی شَکٍّ مُرِیبٍ (۵۴)

بگو جز این نیست پند می‌دهم شما را بیک طریقی که برخیزید مر خدا را دو دو و یک یک پس اندیشه کنید که نیست صاحب شما را هیچ جنونی نیست او مگر بیم‌کننده برای شما میانه دو دست عقوبت سخت (۴۶) بگو آنچه خواستم از شما از مزد پس آن مر شما راست نیست مزد من مگر بر خدا و اوست بر همه چیز شاهد (۴۷) بگو بدرستی که پروردگار من القا می‌کند حق را دانای غیبهاست (۴۸) بگو آمد حق و نمی‌آفریند باطل را و نه اعاده می‌کند (۴۹) بگو اگر گمراه شدم پس گمراه نشوم مگر بر خودم و اگر هدایت یافتم پس بآن چیزیست که وحی می‌کند پروردگارم بدرستی که او شنوای نزدیکست (۵۰) و اگر بینی هنگامی که بترسند پس نباشد فوتی و گرفته شوند از جایی نزدیک (۵۱) و گویند ایمان آوردیم باو و از کجا باشد مر ایشان را تناول از جای دوری (۵۲) و بتحقیق کافر شدند بآن از پیش و می‌اندازند غیب را از جای دوری (۵۳) و جدایی افکنده شد میانشان و میان آنچه می‌خواستند چنان که کرده شد بامثال ایشان از پیش بدرستی که ایشان بودند در شکی بتهمت اندازنده (۵۴)