گنجور
صفی علیشاهصفی علیشاه

۱۳- آیات ۳۸ تا ۴۰

مٰا کٰانَ عَلَی اَلنَّبِیِّ مِنْ حَرَجٍ فِیمٰا فَرَضَ اَللّٰهُ لَهُ سُنَّةَ اَللّٰهِ فِی اَلَّذِینَ خَلَوْا مِنْ قَبْلُ‌ وَ کٰانَ أَمْرُ اَللّٰهِ قَدَراً مَقْدُوراً (۳۸) اَلَّذِینَ یُبَلِّغُونَ رِسٰالاٰتِ اَللّٰهِ وَ یَخْشَوْنَهُ وَ لاٰ یَخْشَوْنَ أَحَداً إِلاَّ اَللّٰهَ وَ کَفیٰ بِاللّٰهِ حَسِیباً (۳۹) مٰا کٰانَ مُحَمَّدٌ أَبٰا أَحَدٍ مِنْ رِجٰالِکُمْ وَ لٰکِنْ رَسُولَ اَللّٰهِ وَ خٰاتَمَ اَلنَّبِیِّینَ وَ کٰانَ اَللّٰهُ بِکُلِّ شَیْ‌ءٍ عَلِیماً (۴۰)

نمی‌باشد بر پیغمبر هیچ باکی در آنچه مقرر داشته خدا برایش دستور خدا در آنان که گذشتند پیش از این و می‌باشد امر خدا فرمایشی فرموده شده (۳۸) آنان که می‌رساند رسالتهای خدا را و می‌ترسند او را و نمی‌ترسند از کسی مگر خدا و بس است خدا حساب‌کننده (۳۹) نمی‌باشد محمد پدر یکی از مردان شما و لیکن پیغمبر خدا و ختم پیغمبرانست و می‌باشد خدا بهر چیزی دانا (۴۰)

بر نبی نبود گناهی اندر آن
که ز حق شد فرض مر بر بندگان
گشته یعنی قسمت از حق بر عباد
نیست کم رزق مقدّر یا زیاد
این نه مخصوص نبی در قسمت است
بلکه آن از حق تعالی سنّت است
همچو سنّت ها که در پیغمبران
هِشته آنانکه گذشتند از جهان
آن رسل یعنی کز این بودند پیش
حق در آنها هِشت سنّت های خویش
امر حق باشد به اندازه و عیار
نافذ و هِشته شده در روزگار
آن کسان بودند یعنی انبیا
مر رسانندة رسالات خدا
بودشان ترس از خدا در هر نفس
نزد تبلیغ رسالت، نی ز کس
کافی است از خلق خلاّق مجیب
وَکَفَی بِااللهِ مُولانَا حَسِیب
مر پدر نبود محمّد (ص) بی ز شک
خود به مردان شما از هیچ یک
تا بود بر وی حرام اندر سند
مر زنی چون بر پدر زوج ولد
آمد این بر ردّ حرف بد منش
کاندر این کردند او را سرزنش
لیک می باشد رسول دادگر
هر رسولی هست بر امّت پدر
نه که مطلق بلکه زآن حیثی که او
ناصح و مشفق بود بی گفتگو
هم بود خاتم نبیّین را تمام
که نبوّت یافت بر وی اختتام
یا نبوّت مُهر کرده شد به وی
که نبیّی مر ورا ناید ز پی
حق بود دانا به هر چیزی که هست
جای سر را داند او از جای دست
بر نبوّت کیست داند لایق او
هست بر امری که خواهد فائق او
۱۲- آیات ۳۶ تا ۳۷: وَ مٰا کٰانَ لِمُؤْمِنٍ وَ لاٰ مُؤْمِنَةٍ إِذٰا قَضَی اَللّٰهُ وَ رَسُولُهُ أَمْراً أَنْ یَکُونَ لَهُمُ اَلْخِیَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ وَ مَنْ یَعْصِ اَللّٰهَ وَ رَسُولَهُ فَقَدْ ضَلَّ ضَلاٰلاً مُبِیناً (۳۶) وَ إِذْ تَقُولُ لِلَّذِی أَنْعَمَ اَللّٰهُ عَلَیْهِ وَ أَنْعَمْتَ عَلَیْهِ أَمْسِکْ عَلَیْکَ زَوْجَکَ وَ اِتَّقِ اَللّٰهَ وَ تُخْفِی فِی نَفْسِکَ مَا اَللّٰهُ مُبْدِیهِ وَ تَخْشَی اَلنّٰاسَ وَ اَللّٰهُ أَحَقُّ أَنْ تَخْشٰاهُ فَلَمّٰا قَضیٰ زَیْدٌ مِنْهٰا وَطَراً زَوَّجْنٰاکَهٰا لِکَیْ لاٰ یَکُونَ عَلَی اَلْمُؤْمِنِینَ حَرَجٌ فِی أَزْوٰاجِ أَدْعِیٰائِهِمْ إِذٰا قَضَوْا مِنْهُنَّ وَطَراً وَ کٰانَ أَمْرُ اَللّٰهِ مَفْعُولاً (۳۷)۱۴- آیات ۴۱ تا ۴۸: یٰا أَیُّهَا اَلَّذِینَ آمَنُوا اُذْکُرُوا اَللّٰهَ ذِکْراً کَثِیراً (۴۱) وَ سَبِّحُوهُ بُکْرَةً وَ أَصِیلاً (۴۲) هُوَ اَلَّذِی یُصَلِّی عَلَیْکُمْ وَ مَلاٰئِکَتُهُ لِیُخْرِجَکُمْ مِنَ اَلظُّلُمٰاتِ إِلَی اَلنُّورِ وَ کٰانَ بِالْمُؤْمِنِینَ رَحِیماً (۴۳) تَحِیَّتُهُمْ یَوْمَ یَلْقَوْنَهُ سَلاٰمٌ وَ أَعَدَّ لَهُمْ أَجْراً کَرِیماً (۴۴) یٰا أَیُّهَا اَلنَّبِیُّ إِنّٰا أَرْسَلْنٰاکَ شٰاهِداً وَ مُبَشِّراً وَ نَذِیراً (۴۵) وَ دٰاعِیاً إِلَی اَللّٰهِ بِإِذْنِهِ وَ سِرٰاجاً مُنِیراً (۴۶) وَ بَشِّرِ اَلْمُؤْمِنِینَ بِأَنَّ لَهُمْ مِنَ اَللّٰهِ فَضْلاً کَبِیراً (۴۷) وَ لاٰ تُطِعِ اَلْکٰافِرِینَ وَ اَلْمُنٰافِقِینَ وَ دَعْ أَذٰاهُمْ وَ تَوَکَّلْ عَلَی اَللّٰهِ وَ کَفیٰ بِاللّٰهِ وَکِیلاً (۴۸)

اطلاعات

وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب شعری: مثنوی
منبع اولیه: خانم مقصودی

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.