هوش مصنوعی: در شب گذشته، عشق به من کمک کرد و حجاب شاهد محبوب را کنار زد.

هوش مصنوعی: شبی مانند ماری که بر گنجی از چهار گوهر باارزش پیچیده است، از دهانی سیاه و قیرگون خارج می‌شود.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر تصویری از شب تاریک را به تصویر می‌کشد که مانند زنگی (نگاه منتظری) بر زمین افتاده است. زمین در سیاهی شب به حالت قیر درآمده و این تاریکی چون موی شانه‌زده‌ شده‌ای است که چهره‌ای سیاه و تیره دارد. این توصیف به زیبایی تضاد میان روشنایی و تاریکی را نمایان می‌سازد.

هوش مصنوعی: آسمان مانند چادر زنگاری است که دو قطب آن برابر و در وسط چادر، طناب کشیده شده است.

هوش مصنوعی: به تماشا دریا می‌پردازیم و در حالی که خورشید در غرب غروب می‌کند، ماه به تدریج ناپدید می‌شود. ستاره‌ها در هاله‌ای از ابرها پنهان شده‌اند و غبار آسمان آن‌ها را محاصره کرده است.

هوش مصنوعی: در شب تیره و تار، بخت من خواب بود و فرصتی برای بیداری نداشت. اگر آن ماه زیبا و خوش‌سروصورت از خواب بیدار می‌شد، شاید وضعیت بهتری برای من رقم می‌خورد.

هوش مصنوعی: در صبح روشن، نگینی که به آفتاب می‌درخشد، چهره‌ی یار را نمایان می‌کند و این آفتاب، نورش به خاطر وجود اوست که در واقع دروازه‌ای به سوی زیبایی‌هاست.

هوش مصنوعی: موهای تیره‌اش مانند شب است و بر چهره‌اش، سفیدی همچون آتش سوزانده شده از آب دیده می‌شود.

هوش مصنوعی: مانند کشتی سبز رنگی که بر روی دریا حرکت می‌کند، صورت او درخشان و پرنور است، دهانش مانند دانه‌های مروارید درخشان و لبانش شبیه به دریاچه‌ای خوش‌زبان و زیباست.

هوش مصنوعی: در آشیانه‌ای که از عطر خوش مشک پر شده، تخم سیمرغ در زیر بال کلاغ قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: دو زلف دور گوش‌هایش ریخته و موهایش همچون حلقه‌ای از مشک بر سرش قرار دارد.

هوش مصنوعی: رنگ سیاه موهای او مانند آسمانی است که در آینه می‌درخشد و زیبایی چهره‌اش همچون آفتاب درخشان و تابان است.

هوش مصنوعی: لب‌های او همچون عقیق ذوب شده زیباست و خطوطی که بر آن نقش بسته، مانند سنگ‌زمرد درخشندگی و زیبایی دارد.

هوش مصنوعی: سر زلف تو در خم مویش مانند گوی در ظرفی است که دل من را به تنگنا کشانده است.

هوش مصنوعی: موهای سپید مانند نقره و موهای سیاه مانند زلفی که از سنبل می‌آید، به زیبایی در هم تابیده شده‌اند.

هوش مصنوعی: تصور زیبایی موی او من را به شدت تحت تأثیر قرار داد و خشک و ناتوانم کرد، در حالی که من در اصل مانند یک درخت بزرگ و تنومند بودم و او مانند یک پیچک به من چسبیده است.

هوش مصنوعی: عذاب من از ارتباط با آن چهره بهشتی است و جالب اینجاست که در بهشت هم عذاب وجود دارد.

هوش مصنوعی: ای ماه، خواهش می‌کنم در کشتن من عجله نکن! بگذار یک بار دیگر به این بیت گوش بدهم، چرا که روزگار با شتاب به سراغ من آمده است.

هوش مصنوعی: آسمان زندگی و سرنوشت را از عمق وجودم به من بخشید، مانند اینکه خون ستاره‌ها را به من داد. حالا نیز خون من بر زمین می‌ریزد، مانند آبی که جاری می‌شود.

هوش مصنوعی: عشق تو برای باغ من همچون گل است و چهره‌ات مانند گل در بهار جلوه‌گری می‌کند، در حالی که چشمان من چون گلابی معطر، احساسات را فزونی می‌بخشد.

هوش مصنوعی: دل من شبیه آینه‌ای است که در آن آب وجود دارد و در کنار لب‌های تو، طبیعتاً شیرینی درهم آمیخته با طعم میوه‌ای خاص حس می‌شود.

هوش مصنوعی: شنیده بودم که فلز نقره‌ای از ماده‌ای به نام شنگرف به وجود می‌آید، اما هرگز ندیده بودم که شنگرف به شکل ریز و کوچک تبدیل به نقره‌ای شده باشد.

هوش مصنوعی: چشمانش مانند اشکی نقره‌ای بر روی من می‌دود که به زیبایی و خلوص طلا می‌درخشد.

هوش مصنوعی: از رنگ زرد چهره‌ام به بلندی ستاره‌ها نرسید، چون دردی که بر روی صفحه اسطرلاب باقی مانده است.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به توصیف فضایی می‌پردازد که در آن میکده (محل نوشیدن شراب) به دور از دنیا، همچون گلی در زیر آسمان می‌درخشد. در این جا، شراب کهنه و آفتاب به عنوان نمادهایی از کیفیت و تازگی مطرح می‌شوند. این تصویر نشان‌دهنده حالتی از سرخوشی و لذت از زندگی است که با می و شراب همراه است.

هوش مصنوعی: من سواری عاشق هستم و از شراب سیراب شده‌ام، بدون اینکه چیزی برای لگام زدن داشته باشم. خدمتگزار میخانه، مرا با خود به میکده ببر.

هوش مصنوعی: دشوار است که سربازان پیاده در مسیر نابودی قدم بردارند، چون مسیر دشوار و خطرناک است و تنها کسانی که تجربه دارند و در مسیر درست گام می‌زنند به موفقیت می‌رسند.

هوش مصنوعی: هیچ کس نیست که در دریای عشق غرق شود و نتواند نجات پیدا کند، زیرا این دریا بی‌پایان و بی‌کران است.

هوش مصنوعی: فنا نشانه‌ای است بر اینکه من در پی آرزویی هستم. من مانند کمانی هستم و تو تیر و عشق، که پرمانند عقاب در آسمان پرواز می‌کند.

هوش مصنوعی: در هدفی که مشخص است، توجه کن که همانند تیراندازی که تیرش به نشانه اصابت کرده، درست در مرکز هدف قرار بگیری.

هوش مصنوعی: وقتی از ویژگی‌های خود فاصله بگیری و خود را عاری کنی، خداوند از ذات خود بر تو لباس می‌پوشاند.

هوش مصنوعی: در دریای عشق وارد شدم و آشنا شدم، اما با دیدن کشتی دانش طعمه گرداب شدم و غرق شدم.

هوش مصنوعی: حجاب، باعث پنهان شدن وجود من بود، اما عشق وارد شد و وجودم را دو بخش کرد و پرده‌ها را برداشت.

هوش مصنوعی: در کتاب هستی و وجود، تنها خدا را مشاهده کردم و هیچ‌کس چیزی زیباتر از این در عالم نخوانده و ندیده است.

هوش مصنوعی: دست آلوده و ناپاک خود را بر روی جانم نگذار، زیرا در دل تو به خاطر عشق، جانم در چنگال شیر وحشی است.

هوش مصنوعی: تو دارای ذهنی خشک و بی‌روح هستی، در حالی که این سرزمین سرشار از عطر و زیبایی است. تو دارای مزاجی مرطوب‌تر هستی و این مرز رنگ و بوی آب را به خود گرفته است.

هوش مصنوعی: در حیطه‌ی خدایی خود، دروازه‌ی وجودت را باز نکن، زیرا این دروازه تو را از خطرات و مشکلات ناشی از گشایش آن رها می‌سازد.

هوش مصنوعی: اگر کسی که در یک شهر قدرت و نفوذ زیادی دارد، علیه آن شهر عمل کند، می‌تواند آن را به نابودی بکشاند.

هوش مصنوعی: به دروازه‌ای نرو که در آن، علمی وجود نداشته باشد و بدان که یازده امام راهنمایی هستند که درهای نعمت و فیض را نگهداری می‌کنند.

هوش مصنوعی: پادشاهان بزرگی به دنیا نیامده‌اند و خسروان به دنیا نیامده‌اند، زیرا آن‌ها آخرین نسل هستند و از نخستین دروازه وارد می‌شوند.

هوش مصنوعی: دل خود را به چیزی از دنیا و مخلوقات نزنید، زیرا دنیا مانند پسماندی است و انسان‌ها مانند سگ‌ها هستند.

هوش مصنوعی: مکانی که عقل افلاطون در آن قرار دارد، جایی نیست که با خاک آمیخته شده باشد. پس عبرت بگیرید و بیندیشید، ای صاحبان خرد.

هوش مصنوعی: آسمان به دقت ارزش و قابلیت من را سنجید و هیچ‌گاه به مقایسه‌ام با خورشید و ماه نپرداخت.

هوش مصنوعی: من از نور خورشید و ماه بی‌خبرم، زیرا نور من از طرف واحدی به نام «وحدت» می‌تابد.

هوش مصنوعی: دنیا و امکانات آن مانند تارهای عنکبوت هستند که بسیار ظریف و ناپایدارند. تو در این دنیا به مانند مگسی هستی که در این تاروپود گرفتار شده‌ای و هنوز به عمق واقعیت آزاده‌گی و حقیقت نرسیده‌ای.

هوش مصنوعی: نفس تو و عقل تو در حال جنگ و جدال هستند و در این میان، فرشتۀ درون و دیو درون تو در حال مبارزه و دست به دامن زدن یکدیگرند.

هوش مصنوعی: سینه من مانند یک کوره است که در آن آتش شعله‌ور می‌شود و هوای درونش در حال دمیدن است، و در این آتش، قلبی دارم که در حال سوختن است.

هوش مصنوعی: از عشق دوستی که هم در دل من پنهان است و هم آشکار، من او را می‌شناسم که وجودش در ناپیدایی و در دیده‌ها جاری است.

هوش مصنوعی: در این متن به نوعی اشاره شده که از آب خراباتی که در آنجا قرار دارد، به زندگی و حیات دست پیدا کرده است. همچنین از چاهی که نماد عدم و نیستی است، به جایی رسیده که دوباره از آب برخوردار شده و به زندگی و سرزندگی رسیده است. این موضوع نشان‌دهندهٔ تحول و راهیابی از حالت نابودی به سمت حیات و وجود است.

هوش مصنوعی: خراب کرد و دوباره ساخت؛ زاب و خاک برایش یکجا می‌شود. واقعاً شگفت‌انگیز است که با این همه نعمت و فضل، همه چیز به یک دست آمده است.

هوش مصنوعی: من که در دل عشق به مانند داود نغمه سرایم، چنان که ایوب در میانه آزمون‌ها و مصیبت‌ها در نیایشگاه خود ایستاد.

هوش مصنوعی: دل من هرگز مکتب عشق را ندیده بود، اما وقتی آن را مشاهده کرد، متوجه شد که در آن هزاران هنر و روش وجود دارد.

هوش مصنوعی: دل شکسته‌ام از زیبایی چهره معشوق، مرا از مسیر نادرست دور کرده و به راه درست هدایت کرده است.

هوش مصنوعی: خوشبختی و شانس خوبی که نصیب من شده، مانند آفتابی است که درخشندگی و نور ویژه‌ای دارد.

هوش مصنوعی: دل من به دنیای ناپسند و دست‌نخورده تسلط پیدا نکرد، زیرا دیو نفس باعث شد که عقل و هوش مرا محدود کند.

هوش مصنوعی: جهان مانند سرزمین طبرزد است و بچه‌ها در این دنیا مانند میوه‌های تازه و خوشمزه‌اند، ولی در عین حال، مشکلات و تلخی‌های زندگی مشابه میوه‌های تلخ و پیران را نیز همراه دارند.

هوش مصنوعی: در جوانی نگران غم‌های زمانه نباش، زیرا غم و دردهایی که در دوران پیری احساس کرده‌ام، همان‌ها مرا در جوانی به زحمت انداخته است.

هوش مصنوعی: اگر جوانی که شانس و موقعیت خوبی دارد، دست از جوانی بردارد و به سمت پیری برود، مانند دزد که به سمت کوه می‌گریزد و در شیارها پناه می‌گیرد.

هوش مصنوعی: به دنبال مقام‌ها و عنوان‌های سلطنتی نباش، اما بر روی سر خود به آنچه کسب کرده‌ای و مقام‌هایی که داری تأکید کن.

هوش مصنوعی: افرادی که مقام و عنوان دارند، از نظر خود بزرگ‌منش هستند و تنها به ظواهر اهمیت می‌دهند، گویی که پوست انسان را می‌کشند تا شنیدن و دیده شدن را به تصویر بکشند.

هوش مصنوعی: بیا تا در کنار دل‌باخته‌ها بیفتیم و تسلیم کسی شویم که بر دل‌ها و جان‌ها سلطنت می‌کند.

هوش مصنوعی: همچون دانه‌ای که روی زمین می‌افتد، به دنبال سطحی از درک و فهم باش که با قدرت و نفوذ سر و کار دارد. به جای پایین آوردن خود به امور کم‌ارزش، بهتر است تلاش کنی تا به بالاترین سطح از علم و مقام دست یابی.

هوش مصنوعی: مردم شبان‌صفت و مهربان شده‌اند، اما حالا گله و رمه چه بر سرشان آمده است؟ چرا در این زمانه، که بر راه صیحان مانع می‌تراشند و دزد و فریبکار به وجود آمده، این وضع پیش آمده است؟

هوش مصنوعی: اگر محصول زمین شاه، نتیجه‌ی غفلت باشد، بر این کشت ظلم می‌توان گریست مانند آبادی که از دست میراب خود بی‌خبر است.

هوش مصنوعی: اگر از محبت باشد، نه از سوی شاه، وای به حال شاه که نگهبانان در رحمت هستند و او در عذاب.

هوش مصنوعی: زمانه مانند کمانی است که ظلم را به سمت مردم پرتاب می‌کند. تو ای شاه، باید با دقت و درستی مثل تیر در کمان، به هدف عدالت بپردازی و از آن دفاع کنی.

هوش مصنوعی: پادشاهی که در دل درویش به عنوان بنده‌ای قرار دارد، اینگونه به گوش او از پیامی آسمانی ندا می‌شود.

هوش مصنوعی: این بیت به زیبایی به تغییرناپذیری و ناپایداری شرایط و تعلقات اشاره دارد. در آن به نوعی از قدرت و لطافت اشاره می‌شود که در موقعیت‌های مختلف نمایان می‌شود، هرچند ممکن است به سراب تبدیل شود. به عبارت دیگر، واقعیت‌ها در زندگی می‌توانند به گونه‌ای پیش بروند که ظواهر و تاثیرات آن‌ها در نهایت به چیزهای غیر واقعی و بی‌اساس تبدیل شوند.

هوش مصنوعی: در این بیت به این نکته اشاره شده است که برخی افراد، به رغم جاهل بودن و نادانی، خود را در مقام های بالایی قرار می‌دهند و به طرز ناخوشایندی قدرت را در دست می‌گیرند. این افراد، مانند مهره‌های بی‌ارزش در یک بازی، نمی‌توانند واقعاً بر سرنوشت حکومت یا امور مهم تأثیر بگذارند و در حقیقت، فقط در نمایشی از قدرت شرکت دارند.

هوش مصنوعی: هزاران ضرورت‌هایی وجود دارد که یک رهبر باید در نظر گیرد. او باید فردی عادل و دانا باشد و به انصاف رفتار کند. در غیر این صورت، نباید انتظار داشت که او بتواند جامعه‌ای سالم و پیشرفته بسازد.

هوش مصنوعی: پاداش مقام و مسئولیت در حکومت عادل، دانش و علم عدالت است، نه اینکه به پول و ثروت نادانی تکیه شود.

هوش مصنوعی: من به دلیل نادانی و جهل، مانند سنگی بی‌ارزش شدم، و چه فایده‌ای دارد که دیگران مرا که ارزشمند هستند، زیر آب می‌برند؟

هوش مصنوعی: صحبت مانند تیر است و انگشت ما همچون کمانی است که این تیر را می‌زند. گوش دل ما محل دریافت این پیام‌هاست و آستین خلاقیت و استعداد ما، جایی است که این اندیشه‌ها و احساسات را می‌پروراند.

هوش مصنوعی: تیر و کمان من از ویژگی‌های خلاقیت و توانایی‌های نوشتاری‌ام نشأت می‌گیرد، به طوری که هر پرسشی که برای من مطرح شود، خودم می‌توانم با طبع و روحیه‌ام به آن پاسخ دهم.

هوش مصنوعی: سخن مانند عیسی، خالق و زنده‌کننده است و آرزو و تلاش انسان، همانند احمد (پیامبر اسلام) است، که به واسطه‌اش، ابوتراب (امام علی) از خاک به مقام والایی رسید.

هوش مصنوعی: مکانی که احمد، یعنی پیامبر اسلام، در آن قرار دارد، جایی است که مقام عالی و خوبی از آن اوست و در ارتباط با ولیّ و مقامش است. این مکان جایگاهی است که به قوسین، یعنی مقام نزدیک شدن به خداوند، متصل می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر در آب قدا به انسان خوشبختی نرسد، نفس پاک او به خاطر نکات ناپسند و ناخوشایند تحت تأثیر قرار می‌گیرد، چرا که زیبایی و قد او را پوشانده است.

هوش مصنوعی: تنها به ظواهر نپرداز و نگذار دلسردی و خواب آلودگی به تو غالب شود؛ زیرا تو مانند یوسف هستی و باید این صفات زشت مانند گرگ‌ها را از خود دور کنی.

هوش مصنوعی: در گوری که قاقم و سنجاب هستند، تو در خاک و کفن‌ات قرار داری و اشک و آه خانواده‌ات درباره‌ات بر لب دارند.

هوش مصنوعی: از تنگ بودن محل قبر نمی‌توان فرار کرد، حتی اگر در زمین باشید یا در آسمان.

هوش مصنوعی: تو خود مانند گوزنی هستی و آرزوهایت مانند پستاندارانی در انتظار شکار است. در حالی که تو گوسفندهای بی‌پناهی داری، در گوشه‌ای گرگ تیز دندان در کمین است.

هوش مصنوعی: دل مانند کشتی نوح است که در دریای فتنه و مشکلات شناور است؛ اگر کشتی وجود نداشته باشد، نمی‌توان از این دریا عبور کرد.

هوش مصنوعی: دل آسمان آرامش و نور را دریافت می‌کند و وجود انسان متشکل از نفس‌های شیطانی و عشق‌هایی است که همچون تیر شهابی به او برخورد می‌کنند.

هوش مصنوعی: برو و با تیر شهاب، این سپاهیان شیطان را هدف قرار بده، زیرا مذهب شیطانی کفر است و کفر هیچ پاداشی ندارد.

هوش مصنوعی: بیرقربه‌ای و بندگی، این فقیر به خاطر ارادت و وابستگی‌اش به مولا و سرپرست خود، به مقام و پیشرفت می‌رسد.

هوش مصنوعی: مرا به وسیلهٔ عوامل و بدون داشتن علت، به سمت راه خود هدایت کرد و جز مسبب اصلی، چیزی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس با آب حیات عشق نمی‌میرد، زیرا هر کس که در این راه جان بسپارد، مورد تأیید و نصرت خداوند است.

هوش مصنوعی: مانند رعدی ناگهان، از مسیر زندگی عبور می‌کند، در دل مؤمن و کافر هر کدام به نوعی مقید به زمانه خود هستند.

هوش مصنوعی: خرابات (جای خراب و خراباتی) به خوبی نظم یافته است، اما با یک اشاره نادرست، همه چیز از هم می‌پاشد. این را با میکده‌ای آباد و دنیای خراب مقایسه می‌کند، که نشان می‌دهد کوچک‌ترین اختلال می‌تواند تأثیرات بزرگی داشته باشد.

هوش مصنوعی: دل‌های دوستان والس میوه‌ومند عطر و طعم خوشبویی است که خداوند برای آن‌ها خوشبختی و نیکی را وعده داده است.

هوش مصنوعی: وجود دارای دو حالت است: رفتن و برگشتن. در دل هر موجودی، نیرویی برای حرکت و تغییر وجود دارد که باعث زندگی و تحرک می‌شود. این نیرو هم به ما حس زندگی می‌دهد و هم ما را به سمت هدایت و آرامش سوق می‌دهد.

هوش مصنوعی: نفخ صور سرافیل عشق نمایانگر پرچم اوست و نشانه‌ای از پرده وجود اوست که نسب‌ها را از هم جدا می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر دل را با عشق و همراهی پر کن، آنگاه می‌توانی با چشمی مطمئن و بی‌تردید، زیبایی‌ها و عظمت بزرگ‌ترین شخصیت‌ها را ببینی.