هوش مصنوعی: چشم تیره‌ای که کنترل زندگی‌ام را از من گرفته، انگار افسار وجودم را در دست دارد.

هوش مصنوعی: من همچون تیغی نیستم که به دور خود بچرخم، پس دلیل چیست که سرنوشت مرا به این مشکل انداخته است؟

هوش مصنوعی: دل من مانند اسب بی‌تابی در گرد و غبار مسیر تو است، و در این حال به خاطر زیبایی و جذابیت تو، چشمانم پر از اشک می‌شود.

هوش مصنوعی: من نه آدم خوبی هستم و نه اهل علم و دانش، به نظرم این آسمان به اشتباه درباره من قضاوت کرده است.

هوش مصنوعی: در روزی که از انسان‌ها حسابرسی می‌شود، چگونه می‌توانم امیدوار باشم که ستمگری که بر من ظلم کرده، تمام آن چیزهایی را که در دل پنهان کرده‌ام بپذیرد؟

هوش مصنوعی: دست من بر اثر خماری و نوشیدن باده، به خاطر بی‌حوصلگی و خستگی، از گفتن و بیان حرف‌ها باز مانده است.

هوش مصنوعی: محبوب زندگی‌ام را همچون پرنده‌ای در آغوش گرفته و در بندگی او هستم، به طوری که روح من تحت تأثیر زیبایی‌اش قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: شادی را کنار بگذار، زیرا غم با دو دست خود مرا در این مهمانی زندگی گرفتار کرده است.

هوش مصنوعی: آسمان به طرز بی‌نظمی در حال چرخش است و من نمی‌دانم چه چیزی باعث این اندوه عمیق در دلم شده است.

هوش مصنوعی: برادر غم را تماشا کن، زیرا این سعیدا با قدرت اندیشه‌ام دربارهٔ بخت و سرنوشتم، خواب و آرامش را از من گرفته است.