هوش مصنوعی: کیست که از دل دیوانه، اندیشه و خیال سنگینش بیرون می‌رود؟ وقتی که ستاره‌ها، تاریکی شب را از دل شب‌ها دور می‌کنند؟

هوش مصنوعی: اگر با چشمان خود به زیبایی یک نرگس نگاه کنی، سرزمین نرگس‌ها نیز تحت تأثیر قرار خواهد گرفت. اگر از جایی دور به این زیبایی بی‌اعتنا بیایی، چنین حالتی در دل خاک نرگس زار ایجاد خواهد شد.

هوش مصنوعی: بیت به این معناست که آتش سمندر هیچ رنگ و جلا ندارد، اما وقتی تو از حجاب شرم و حیا بیرون می‌آیی، مانند آتش درخشان و پررنگ می‌شوی. این اشارت به این دارد که درخشندگی و زیبایی واقعی از درون و با دور شدن از حجاب‌ها و موانع به دست می‌آید.

هوش مصنوعی: اگر عشق در دل من به صورت خار نباشد، حتی اگر چشمانم از اشک پر شوند، باز هم نمی‌تواند به اندازه یک سوزن عشق را از دل بیرون بیاورد.

هوش مصنوعی: چشمان سختی کشیده به آسانی به زندگی باز نمی‌گردند، مانند شعله‌ای که از سنگی زبانه می‌کشد و نمی‌توان آن را به سادگی خاموش کرد.

هوش مصنوعی: با درک و بینش عمیق، می‌توان از زمین به آسمان رسید. مانند این است که از دست عیسی، سوزنی که بینایی دارد، بیرون آورده شود.

هوش مصنوعی: آه، از اینکه دل به چیزهای دنیا بسته‌ایم، انسان‌های کوته‌نظر به سرعت از این دنیا عبور می‌کنند همچون سوارانی که بر اسب چوبی سوار هستند.

هوش مصنوعی: عمر انسان مانند گل در نشاط و خوشبختی سپری می‌شود، ولی از دل هر کسی غم‌ها و اندوه‌های آینده دور می‌شود.