هوش مصنوعی: کسی که اکنون از روی جمال و ناز و خوشحالی کنار من ننشیند، همان کسی است که در حال شیدایی و مستی، سرش را بر زانوی من گذاشته بود.

هوش مصنوعی: در این لحظه، به نظر می‌رسد که برای دیگران اهمیت چندانی ندارم، در حالی که در زمان‌های دیگر، آن سیب خوش‌رنگ در سرم، مظهر شادی و سرخوشی بودند.

هوش مصنوعی: گل نمی‌زد بر قفس مرغ گرفتار من، آن کسی که سخنان سخت و تلخی می‌گوید اکنون بر چهره‌ام نمایان شده است.

هوش مصنوعی: شخصی که در دستانش قدرت و تسلط زیادی داشته، اکنون به خاطر نیرویی قوی‌تر و محکم‌تر، احساس ضعف و ناتوانی می‌کند.

هوش مصنوعی: همچون که هدف و خواسته من، جهانی را برای خود گشوده‌اند، تا ببیند چه کسی را از زمین برمی‌دارد کمان ابروی من.

هوش مصنوعی: چشم من پاک و با صفا بود و هرگز سرو زیبایی نمی‌تواند از کنار جوی من عبور کند و در دامان زندگی من بماند.

هوش مصنوعی: قلم من در نوشتن حرف‌هایم به شکلی دیگر عمل می‌کند، و مانند دُرّی در آب، زیبایی خاصی به کلماتم می‌بخشد.