هوش مصنوعی: از اشک‌هایم حس شادی به وجود می‌آید و ابرویم همچون شمشیری که در آب می‌درخشد، جلوه‌گری می‌کند.

هوش مصنوعی: من در مسیر خود مانند خاکی هستم، اما در محاسبه، همچون چرخ می‌چرخم. وقتی دریا به جوی من می‌رسد، باریک می‌شود.

هوش مصنوعی: خجالت دادن دشمن نشانه‌ی شجاعت و بزرگی نیست، چون اگر چنین بود، آسمان نمی‌توانست قدرت بازوی من را بشکند.

هوش مصنوعی: عطسه‌ای که به شکل ناخواسته سر زده، فکر و خیال پرندگان را به هم ریخته و دچار آشفتگی کرده است، اما بویی که از من به مشام می‌رسد، به طور پنهانی از پشت پرده‌های مختلف احساس می‌شود، مانند بوی گل.

هوش مصنوعی: نوش و تازه‌ای از زیبایی چهره‌اش نمایان کرده که همچون قطره‌ای بر روی تیغ کوه درخشان است. باغبان که رنج و زحمت می‌کشد، دلتنگ لاله‌ای است که در باغش رشد کرده و زندگی‌اش را روشن کرده است.

هوش مصنوعی: با اینکه هیچ‌کدام از شما از راحتی و آسایش خود خارج نمی‌شوید، صدا و گفت و گوی من از شرق و غرب پر شده است.

هوش مصنوعی: فکر و خلاقیت من چنان گسترده و زاید است که حتی آسمان نیز نمی‌تواند مرز آن باشد و در این حالت، دست من به نوشتن می‌پردازد.

هوش مصنوعی: صبح که سر می‌زند، زخم‌های زیادی بر دل آسمان نمایان می‌شود که از ضربه‌های یک پهلو به من به جا مانده‌اند.

هوش مصنوعی: به خاطر غیرت و قدرتی که در خود احساس کرده‌ام، اشک‌های تلخ را در درونم نگه داشته‌ام، به طوری که هر یک از موی سرم به مانند مژگانی که به گریه افتاده‌اند، در گره‌هایی خود را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: من از زیبایی‌های شکارچی نمی‌ترسم، بلکه از بوی خون خودم که در هوا پراکنده است و مرا به وحشت می‌اندازد، ترس دارم.

هوش مصنوعی: به خاطر ضربه‌ها و آسیب‌هایی که از افرادی که به من بی‌اعتنایی کرده‌اند، دیده‌ام، مانند تیری که در پهلو فرومیرود، احساس درد و زخم دارم و این زخم‌ها به اندازه‌ای است که احساس می‌کنم درد آنها در بدنم باقی مانده است.

هوش مصنوعی: من نمی‌توانم در آرامش زندگی راحتی را تجربه کنم، چون خواب آرام من را نمی‌گذارد و به خوبی می‌دانم که چه چیزهایی باعث بی‌قراری‌ام می‌شود.

هوش مصنوعی: به خاطر غم و اندوهی که بر من سایه انداخته، خیلی گم و ناپیدا شده‌ام. هر بار که اشکهایم می‌ریزد، به مانند دانه‌های زیبای گل می‌شود.

هوش مصنوعی: من مثل یک صدف، درون خود را پنهان کرده‌ام و به خاطر تلاش و عزم قوی‌ام، به زیبایی و کیفیت خود می‌بالم.

هوش مصنوعی: اگر رشید در قفس قرار گیرد، به خاطر این است که رنگ و روی من را نمی‌بیند.