هوش مصنوعی: چقدر می‌خواهی با حرف‌ها و وعده‌های بی‌محتوا خودت را خوشحال کنی؟ آیا با این کار تنها تعدادی ورق بی‌ارزش درست می‌کنی؟

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی در برابر حوادث زندگی مقاومت کنی و از آن‌ها دور بمانی، حتی اگر خانه‌ات را از فولاد بسازی، باز هم نمی‌توانی از تأثیرات آن‌ها مصون باقی بمانی. مثل اینکه دشواری‌ها و تغییرات مانند مایعی در دل و جان تو نفوذ می‌کنند و نمی‌توانی تماماً از آن‌ها محافظت کنی.

هوش مصنوعی: خاک تو را به چرخ گردان می‌دهد، همانند تیر پرتابی که در آسمان حرکت می‌کند. اگر بخواهی می‌توانی از نیروی برق و باد بهره‌گیری کنی.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی مرا از بند خود آزاد کنی، اول بال‌های پرواز من را به هم بزن تا بتوانم پرواز کنم.

هوش مصنوعی: این بیت به بیان احساس ناامیدی و اشتیاق به روشنی و زیبایی می‌پردازد. گوینده اشاره دارد که در بالای بام، نور آفتابی از غبار بیرون آمده است، اما او می‌پرسد چگونه می‌تواند دل شکسته و ویرانش را آباد کند. به عبارتی، او به رابطه‌ای اشاره دارد که در آن امید و زیبایی وجود دارد، اما وضعیت فعلی‌اش ناامیدکننده است و می‌خواهد بداند که آیا ممکن است روزی زندگی‌اش بهبود یابد.

هوش مصنوعی: من را در دوران حیات با لبخندی شاد کن تا اینکه پس از مرگ، روح من را خوشحال کنی.

هوش مصنوعی: روز محشر اگر قرار باشد مرا بیافرینی، لطفاً گناه من را با پرده ای از بخشش بپوشان.

هوش مصنوعی: اگر به خاطر زیبایی‌های دلربای تو مرا ویران کنی، ای سنگدل، تو می‌توانی کعبه‌ای را بسازی.

هوش مصنوعی: به جای اینکه دائماً سعی کنی خودت را اصلاح کنی و تغییر دهی، بهتر است از این تلاش دست بکشی. تا چه زمانی می‌خواهی در جستجوی ساختن چیزی پایدار و محکم بر روی زمین‌هایی سست و ناپایدار باشی؟