هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌تواند به اندازه‌ی شراب سرخ (صهبا) دلتنگی مرا برطرف کند و هیچ‌کس نمی‌تواند غنچه‌دار و شاداب، مانند نفس کشیدن من، مرا شاد کند.

هوش مصنوعی: بدی عاقبت و سرنوشت اجتناب‌ناپذیر است و کسی نمی‌تواند از آن بگریزد، مانند سیلابی که نمی‌تواند از در بسته عبور کند.

هوش مصنوعی: اگر پیراهن یوسف هزار چاک و پارگی هم داشته باشد، نمی‌تواند باعث شود که زلیخا به ناموس خود آسیب بزند.

هوش مصنوعی: هر کسی که با دشمن خود سازش نمی‌کند، بیشتر از دشمنش نسبت به خودش تلاش و کوشش می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر کسی از گوهر عبرت در صدف خود استفاده کند، مانند دریا است که به دوربینی تبدیل می‌شود که برای تماشای زیبایی‌ها هیچ هزینه‌ای نمی‌پردازد.

هوش مصنوعی: زلف‌های بلند تو به دل‌های غمگین اثر می‌گذارد، به گونه‌ای که هیچ چیز دیگری در شب یلدا نمی‌تواند این کار را انجام دهد.

هوش مصنوعی: سخنان تلخ و ناگوار را می‌توان با لبخند و خوشرویی شیرین کرد، اما نمی‌توان تلخی را با خنده‌ای از مینا و زیبایی‌هایش پوشاند.

هوش مصنوعی: هر کسی که دلش را مثل شانه مرتب نکند، نمی‌تواند با زلف‌های پیچیده و زیبا ارتباط برقرار کند.

هوش مصنوعی: در اینجا به این موضوع اشاره می‌شود که برخی افراد سنگدل و بی‌رحم مانند دیوانه‌ای هستند که به فرزندان خود نیز رحم نمی‌کنند. این رفتار نشان‌دهنده‌ی سختی و ظالمی در جامعه است. سوال می‌شود که چرا کسی از این شهر به سمت دشت و بیابان نمی‌رود و درواقع به نوعی انتقاد از وضعیت موجود و ترس از مواجهه با مشکلات اجتماعی و انسانی است.

هوش مصنوعی: عشق و شوقی که در دل عاشق وجود دارد، به راحتی درمان نمی‌شود، چرا که حتی درمانگر بزرگ نیز قادر به درمان تب ناشی از تابش خورشید نیست.

هوش مصنوعی: روزی هر کسی از عالم بالا به او می‌رسد، مانند صدف که فقط به این شرط که دهنش را به دریا باز کند، می‌تواند جواهرات را به دست آورد.