هوش مصنوعی: آیا کسی هست که آتش شوق و عشق را در دل پرحرارتم شعله‌ور کند؟ یا اینکه عقل محتاط و مصلحت‌جو من را به دورترین بیابان‌ها ببرد؟

هوش مصنوعی: من از لشکری که زیور و زیبایی را همراه دارند غافل شده‌ام و می‌ترسم که شخصی بی‌ایمان، نعمتی را که در درون مرحم من وجود دارد به خطر بیندازد.

هوش مصنوعی: من همان دانه‌ای هستم که در این دشت سرسبز بی‌چشم‌انداز هستم، جایی که مور نسبت به مرغ ارجحیت دارد و مرغ هم نسبت به من.

هوش مصنوعی: من در حال شمارش زمستانی بی‌طعم و بی‌هیجان هستم که به یاد قیامت می‌آید، تا اینکه یک قاشق نمک از شور و تلخی‌ام کم کند.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم دلِ افرادی را که سخت‌پسندند، به دست آورم؟ وقتی که آتشِ شوق و عشق همچون عذابی سنگین، مرا از خود دور می‌کند.

هوش مصنوعی: من دارای شانس بدی هستم، هر چند تنها یک سنگ کوچک در دست دارم، اما هر کسی که به دور من می‌چرخد، مرا به دور می‌اندازد.

هوش مصنوعی: می‌گوید: اگر سرنوشت و تقدیر به من ظلم کند و مرا در شرایط سختی قرار دهد، در این حال سعی می‌کنم از شیرینی‌ها و زیبایی‌های زندگی بهره‌مند شوم.