هوش مصنوعی: هر کسی که در تنهایی و دوری از جمع دیگران، دلبستگی‌ها و وابستگی‌های خود را کنار بگذارد، می‌تواند خود را از خطرات و مشکلات نجات دهد و به آرامش و راحتی دست یابد.

هوش مصنوعی: کسی پیدا می‌شود که مانند چشمه‌ای از کرم و نیکی سرشار است، و به اندازه‌ای دست و دلباز است که می‌تواند جان خود را در لحظه‌ای حساس و دشوار به کسی بدهد.

هوش مصنوعی: خطرات ناشی از آه و ناله افراد ضعیف می‌تواند به بزرگان و قدرتمندان آسیب بزند، به طوری که حتی یک تار موی ضعیفان می‌تواند باعث افت ارزش یک حکمرانی یا قدرت گردد.

هوش مصنوعی: آدم‌هایی که برای دفاع از خود در برابر دشمنان، پیش از آن که زمانی برای اقدام بیابند، به سرعت عمل می‌کنند، در واقع خودشان را گرفتار خطر می‌کنند. این نشان‌دهنده‌ی کم‌فکری و تصمیم‌گیری ناچیز آنهاست که به جای محافظت از خود، به تیغ آسیب می‌زنند.

هوش مصنوعی: در غریبی هیچ ناله‌ای از سازگاری‌ها ندارم، تنها زمانی که یاد وطن به سراغم می‌آید، احساس غربت می‌کنم.

هوش مصنوعی: کسی که ذهنش سبک و راحت‌طلب است و از زندگی دنیا توقع آسانی و راحتی دارد، برای به دست آوردن خواب آرامش، خود را در مسیر مشکلات و چالش‌ها قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: با وزش نسیم، غباری از زمین بلند نمی‌شود، زیرا هر کسی که در خواب غفلت است، به زمین تیره و تار برمی‌خورد.

هوش مصنوعی: من از گوشه تنهایی خود بیرون نمی‌آیم، زیرا می‌ترسم که سایه خوشبختی بر سرم بیفتد.