هوش مصنوعی: با وجود اینکه انسان فرودستی هستم، می‌توانم در دنیا اثر بگذارم. همان‌گونه که خاک می‌تواند در چشم دنیا جای خود را پیدا کند، من نیز می‌توانم در آن تأثیر بگذارم.

هوش مصنوعی: در دوری و بی‌کسی، بی‌رحمی است که سنگ به سوی بچه‌ها پرتاب کرد. اگر نه، می‌توانستم مانند مجنون، چادر را در دورادور حصار بزنم.

هوش مصنوعی: از فکر گذشته‌ام، دست و پایم از زمین بالا نمی‌آید؛ وگرنه می‌توانم به راحتی به دنیا پشت پا بزنم.

هوش مصنوعی: اگر اراده‌ای راستین و صادقانه داشته باشم، مثل صبحی روشن، می‌توانم با تمام وجودم در برابر سختی‌ها مقاومت کنم و همچون خورشید در آسمان به تنهایی بدرخشم.

هوش مصنوعی: دل من مانند برگ بید به خاطر مسائل کوچک و جزئی می لرزد، اما اگر بخواهم، سینه‌ام مانند کشتی می‌تواند به دریا برود و با مشکلات بزرگ‌تر مواجه شود.

هوش مصنوعی: اگر عشق و جنون مرا مانند یک گردباد به دل دشت‌ها براندازد، می‌توانم باز هم در این سرزمین پر از رویاها حرکت کنم.

هوش مصنوعی: دل عاشقانی که در دام زلف معشوق گرفتارند، برای آزادی با خود نمی سازند. اما اگر بخواهند، می‌توانند از این وضعیت رها شوند و به دنبال سرنوشت خود بروند.