هوش مصنوعی: من این دل غمگین را از سینه‌ام خارج می‌کنم تا ببینم تا چه زمانی می‌توانم بوی این شمع خاموش را بشنوم؟

هوش مصنوعی: شب مانند یک موجود مرده و سرد است و سنگ مزارش نمادی از خواب و سکوت توست. با عبادت و نیایش، این زمین مرده را زنده کن.

هوش مصنوعی: ای گل بی‌درد، سبب خوشحالی و زیبایی بلبلان باش و هنگامی که غنچه می‌شوی، چرا به این اندک مسائل و انتقادات توجه می‌کنی؟

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به این موضوع پرداخته است که وقتی درد و رنج به انسان فشار می‌آورد، نوشیدن شراب گرم می‌تواند روشنی‌بخش و دلگرم‌کننده باشد. او در واقع به نزاع میان نارسایی‌های زندگی و نیاز به آرامش اشاره می‌کند و می‌پرسد که آیا در این شرایط سخت می‌توان به چیزهای شیرین و لذت‌بخش روی آورد تا دل شکسته را تسکین دهد؟

هوش مصنوعی: از چهره‌های تلخ و عبوس ماتم‌خانه‌ای ساخته می‌شود. به سرای خوشی، راه نده و به بهشت زاهدان ناامید و دل‌شکسته نرو.

هوش مصنوعی: سخن از این است که خط و نوشته‌ی محبوب، باعث آرامش دل صائب می‌شود. همچنین، اشاره به این دارد که نگاهی به معشوق، حتی اگر خاکی باشد، می‌تواند در دل آدم آرامش ببخشد و در ذهن موجی از طوفان و هیجان را از بین ببرد.