سعدی » مواعظ » مفردات » شمارهٔ  ۶۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>آن گوی که طاقت جوابش داری</p></div>
<div class="m2"><p>گندم نبری به خانه چون جو کاری</p></div></div>

کلیات سعدی به تصحیح محمدعلی فروغی، چاپخانهٔ بروخیم، ۱۳۲۰، تهران » تصویر 1270

شمارهٔ  ۶۹

آن گوی که طاقت جوابش داری
گندم نبری به خانه چون جو کاری

در بیت اول  شاعر نصیحت میکنه که به اندازه ای حرف بزن و ادعا کن که واقعا هستی و بتونی به اندازه حرف و ادعایی که داری عمل کنی و واقعا همونی که گفتی باشی و در بیت دوم اشاره به گندم نمادی از ارزشمندی هست چون گندم هم سخت تر پرورش داده میشه هم با ارزش تر از جو هست و منظور این هست که وقتی برای چیز کم ارزش تلاش کردی نمیتونی چیز با ارزشی رو بدست بیاری

شمارهٔ  ۶۷

شمارهٔ  ۶۸

هوش مصنوعی: اگر قدرت پاسخگویی به آن گوی را داری، گندم را به خانه نبر و به جای آن با جو کار کن.

آن گوی که طاقت جوابش داری

گندم نبری به خانه چون جو کاری

شمارهٔ ۶۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها