داری می‌روی و انگار صدهزار دل دوستدار تو به رکاب اسب تو آویخته‌اند که نگذارند بروی، تو مثل جان دوستدارانت هستی، چه کسی می‌تواند دوری از جان خودش را تحمل کند؟

آیا کسی که طاقت یک لحظه عتاب و خشم تو را ندارد می‌تواند مدتی طولانی دوری از تو را تحمل کند؟

به امید آن که مثل آفتاب از سمت مشرق دوباره بیایی همگی چشم به راه داریم و حساب و کتاب روزها را نگه می‌داریم تا روز موعود برگشتن تو برسد.

اگر نامه‌رسانی نامه‌ای برایم بیاورد در پایش می‌افتم و نامه را بر سرم می‌گذارم.

 تو مصداق «از دل برود هر آن که از دیده برفت» نیستی، چون با وجود این که جلوی چشم نیستی جایت در جان ماست.

امید روز برگشتن و دیدار دوبارهٔ تو به مردم قوت قلب می‌دهد که اگر آن نبود شدت دوریت اثرات دردناکی بر آنها می‌گذاشت.

هوش مصنوعی: بعد از تو در باغ تو، دیگر انارها چگونه می‌توانند شاداب و خندان باشند و سیب‌ها همچنان سرخ و تازه به نظر برسند؟

این عید (احتمالاً شروع مسافرت شاه در روز عید فطر بوده) برای مردم شادی نمی‌آورد. عید آن روزی است که به مناسبت برگشتنت آذین‌بندی کنند.

هوش مصنوعی: این چهره خوش‌یمنی که در کنار توست، دل‌نگران نباش. خوشبختی و موفقیت همراه تو هستند، چه در روزهای خوب و چه در روزهای سخت.

هوش مصنوعی: خاطر سعدی همیشه با توست، زیرا زمانی که مردم از تو تعریف می‌کنند، این تعریف‌ها به زیبایی کلام سعدی شباهت دارد.

هوش مصنوعی: هر صبح و شب که قدم در عرصه‌ی نبرد می‌گذاری، امیدوارم که یاری و پیروزی همیشه با تو باشد.