سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۴۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گر دولت و بخت باشد و روزبهی</p></div>
<div class="m2"><p>در پای تو سر ببازم ای سرو سهی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>سهل است که من در قدمت خاک شوم</p></div>
<div class="m2"><p>ترسم که تو پای بر سر من ننهی</p></div></div>

کلیات سعدی به تصحیح محمدعلی فروغی، چاپخانهٔ بروخیم، ۱۳۲۰، تهران » تصویر 1011

گر دولت و بخت باشد و روزبهی
در پای تو سر ببازم ای سرو سهی
سهل است که من در قدمت خاک شوم
ترسم که تو پای بر سر من ننهی

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از عشق و اشتیاق به معشوق صحبت می‌کند. او بیان می‌کند که اگر بخت و روزگار به او یاری کند، حاضر است برای معشوقش فدای خود شود. او نشان می‌دهد که کردار معشوق برایش بسیار ارزشمند است و حتی نگران است که مبادا معشوق بر او پا بگذارد. این ابیات به زیبایی احساسات عمیق عشق و محبت را منتقل می‌کنند.

رباعی شمارهٔ ۱۴۵

رباعی شمارهٔ ۱۴۶

https://api.ganjoor.net/api/audio/xml/6887

https://api.ganjoor.net/api/audio/xml/27114

هوش مصنوعی: اگر سعادت و شانس به همراه باشد و روز خوشی در پیش، من جانم را برای تو فدای زیبایی‌ات می‌کنم، ای سرو خوش قامت.

گر دولت و بخت باشد و روزبهی

در پای تو سر ببازم ای سرو سهی

هوش مصنوعی: من به راحتی می‌توانم در خدمت تو خاک شوم، اما از این می‌ترسم که تو پا بر سر من بگذاری.

سهل است که من در قدمت خاک شوم

ترسم که تو پای بر سر من ننهی

رباعی شمارهٔ ۱۴۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

خوانش ها

رباعی شمارهٔ ۱۴۶ به خوانش محسن لیله‌کوهی

رباعی شمارهٔ ۱۴۶ به خوانش فاطمه زندی