هوش مصنوعی: از جمله شخصیت‌های برجسته آن شهر به شمار می‌رود و به ویژگی‌های پسندیده‌اش معروف است. او از سالکان راه‌های عرفان و جویندگان دانش حقیقت بوده و در مدتی طولانی از زندگی اجتماعی فاصله گرفته و بیشتر به گورستان‌ها رفت و آمد داشته است. اشعار او نشان‌دهنده عشق و محبت هستند. در اینجا به عنوان یادبود، چند بیت از اشعارش نقل می‌شود:

هوش مصنوعی: تا زمانی که کسی از من در مورد سکوت و خاموشی‌ام سوال نکند، می‌توانم به دوستانم بگویم که زبان من در بیان احساسات و حرف‌هایم مشغول است.

هوش مصنوعی: این جهان و آن جهان هر دو بی‌ارزش و بی‌معنا هستند، و در برابر من هر دو به یک اندازه بی‌اهمیت به نظر می‌رسند.

هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و جذابیت عشق اشاره دارد. در آن گفته شده که یک شخص با هنرنمایی و جذابیت خود عشق را به دیگران می‌فروشد و در عوض، حیرت و شگفتی را از جنبه‌های مختلف جهان به دست می‌آورد. همچنین، اشاره شده که به دلیل وجود این عشق، چرخه‌ای از گرما و رونق در زندگی و جهان ایجاد می‌شود.

هوش مصنوعی: هر رنگ و ظاهری که بخواهی به خود بگیر، زیرا من آن قد و قامت زیبا را به خوبی می‌شناسم.

هوش مصنوعی: یکی به خود ببال، ای خاک گورستان، به خاطر زندگی‌ای که داری، چرا که من که مثل تو کشته‌ام، به خاطر دست و خنجر، در این قبر جای داشتم.

هوش مصنوعی: در این بیت شاعر به دریا و عمق کرم و بخشندگی خود اشاره کرده و می‌گوید که این لطف و generosity او باعث شده است که من در نهایت خود را نادیده بگیرم و فراموش کنم. چون نام وجود، یا به عبارتی خودم، تحت تأثیر این کرم قرار گرفته و از یاد رفته است.

هوش مصنوعی: می‌گویند باید در برابر حق سجده کرد، اما وقتی که من خود را به تمام و کمال به حق تبدیل کردم، دیگر سجده کردن برای چه؟