گنجور

غزل شمارهٔ ۱۳۵

در خرابات عاشقان کوییست
وندرو خانهٔ پریروییست
طوق‌داران چشم آن ماهند
هر کجا بسته طاق ابروییست
به نفس چون نسیم جان بخشد
هر کرا از نسیم او بوییست
ورقی باز کردم از سخنش
زیر هر توی آن سخن توییست
من ازو دور و او به من نزدیک
پرده اندر میان من و اوییست
سوی او راهبر ندانم شد
تا مرا رخ به سایه و موییست
اوحدی، با کسی مگوی دگر
نام آن بت، که نازکش خوییست

اطلاعات

وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

در خرابات عاشقان کوییست
وندرو خانهٔ پریروییست
هوش مصنوعی: در میخانهٔ عاشقان، جایی وجود دارد که در آن خانه‌ای از زیبایی و دلربایی قرار دارد.
طوق‌داران چشم آن ماهند
هر کجا بسته طاق ابروییست
هوش مصنوعی: چشم‌های زیبا و جذاب شبیه به ماه، در هر جا که قوس ابرویی وجود دارد، توجه و دلربایی خاصی دارند.
به نفس چون نسیم جان بخشد
هر کرا از نسیم او بوییست
هوش مصنوعی: هر کسی که از نفس آن عزیز بویی داشته باشد، به مانند نسیمی که جان می‌بخشد، زندگی واقعی را تجربه می‌کند.
ورقی باز کردم از سخنش
زیر هر توی آن سخن توییست
هوش مصنوعی: صفحه‌ای از سخنانش را ورق زدم و در هر کجای آن، نام تو را دیدم.
من ازو دور و او به من نزدیک
پرده اندر میان من و اوییست
هوش مصنوعی: من از او فاصله دارم و او به من نزدیک است، اما پرده‌ای بین ما وجود دارد که ما را از هم جدا می‌کند.
سوی او راهبر ندانم شد
تا مرا رخ به سایه و موییست
هوش مصنوعی: من نمی‌دانم به کدام سمت می‌روم، اما به خاطر زیبایی و جذابیت او، راه را ادامه می‌دهم.
اوحدی، با کسی مگوی دگر
نام آن بت، که نازکش خوییست
هوش مصنوعی: اوحدی، با هیچ‌کس درباره نام آن معشوقی که دارای ناز و خواب خاصی است، صحبت نکن.