اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا الباب » شمارهٔ ۲۲۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>زان روز که چشم من به رویت نگریست</p></div>
<div class="m2"><p>نگذشت شبی که از غمت خون نگریست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بشتاب که دل بی تو نمی داند زیست</p></div>
<div class="m2"><p>دریاب که جان بی تو نمی داند زیست</p></div></div>

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۵۳۶

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۲۳۴

شمارهٔ ۲۲۹

زان روز که چشم من به رویت نگریست
نگذشت شبی که از غمت خون نگریست
بشتاب که دل بی تو نمی داند زیست
دریاب که جان بی تو نمی داند زیست

هوش مصنوعی: این اشعار به بیان احساس عمیق عشق و درد ناشی از دوری معشوق می‌پردازد. شاعر می‌گوید از لحظه‌ای که به چهره معشوق نگاه کرده، هر شب با غم او اشک ریخته و زندگی بدون او را ناممکن می‌داند. او از معشوق می‌خواهد که به سرعت بیاید، زیرا دل و جان او بدون وجودش نمی‌توانند زنده بمانند.

شمارهٔ ۲۲۷

شمارهٔ ۲۲۸

هوش مصنوعی: از آن روزی که چشمم به چهره‌ات افتاد، هیچ شبی نگذشت که از غم تو اشک نریزم.

زان روز که چشم من به رویت نگریست

نگذشت شبی که از غمت خون نگریست

هوش مصنوعی: بشتاب و به من ملحق شو، زیرا دل من بدون تو نمی‌تواند زندگی کند. درک کن که وجودم بدون تو معنایی ندارد و نمی‌تواند ادامه یابد.

بشتاب که دل بی تو نمی داند زیست

دریاب که جان بی تو نمی داند زیست

شمارهٔ ۲۲۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده