اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا الباب » شمارهٔ ۲۲۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هرگز نرود مهر تو پاک از دل من</p></div>
<div class="m2"><p>گر نیز شود زیر زمین منزل من</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>صد سال برآید و بپوسد تن من</p></div>
<div class="m2"><p>هم بوی وصال تو دمد از گل من</p></div></div>

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۲۳۳

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۷۷۶

شمارهٔ ۲۲۷

هرگز نرود مهر تو پاک از دل من
گر نیز شود زیر زمین منزل من
صد سال برآید و بپوسد تن من
هم بوی وصال تو دمد از گل من

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر عشق عمیق و پایدار شاعر به محبوبش است. او می‌گوید که محبت او هیچ‌گاه از دلش محو نخواهد شد، حتی اگر سال‌ها بگذرد و جسمش از بین برود. بوی وصال و عشق محبوبش همیشه در وجود او باقی خواهد ماند.

شمارهٔ ۲۲۵

شمارهٔ ۲۲۶

هوش مصنوعی: هرگز محبت تو از قلبم نمی‌رود، حتی اگر در زیر زمین هم زندگی کنم.

هرگز نرود مهر تو پاک از دل من

گر نیز شود زیر زمین منزل من

هوش مصنوعی: اگرچه صد سال بگذرد و جسم من در خاک پوسیده شود، اما بوی وصال تو همواره از گل من به مشام خواهد رسید.

صد سال برآید و بپوسد تن من

هم بوی وصال تو دمد از گل من

شمارهٔ ۲۲۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده