اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا الباب » شمارهٔ ۲۰۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گر من به مثل چو خضر جاوید زیَم</p></div>
<div class="m2"><p>در حسرت آن روی چو خورشید زیَم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گر وعدهٔ وصل تو نباشد پس من</p></div>
<div class="m2"><p>پیش تو بمیرم به چه اومید زیَم</p></div></div>

احوال و آثار اوحد الدین حامد بن ابی الفخر کرمانی به کوشش احمد کرمی - محمد وفائی - تصویر ۷۵۹

دیوان رباعیات اوحد الدین کرمانی به کوشش احمد ابومحبوب - . - تصویر ۲۳۱

شمارهٔ ۲۰۹

گر من به مثل چو خضر جاوید زیم
در حسرت آن روی چو خورشید زیم
گر وعده وصل تو نباشد پس من
پیش تو بمیرم به چه اومید زیم

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر حسرت و longing شاعر به معشوق است. او می‌گوید اگر بتواند مانند خضر جاوید (شخصیتی در ادبیات که نماد جاودانگی و زنده ماندن است) زندگی کند، اما نبودن معشوقش باعث ناتوانی و بی‌فایده بودن زندگی‌اش می‌شود. او به خود می‌گوید که اگر وعده دیدار و وصال معشوقش نباشد، ادامه زندگی برایش بی‌معناست و بهتر است که نزد او بمیرد.

شمارهٔ ۲۰۷

شمارهٔ ۲۰۸

هوش مصنوعی: اگر من مانند خضر همیشه زنده بودم، در حسرت دیدن آن چهره مانند خورشید زندگی می‌کردم.

گر من به مثل چو خضر جاوید زیَم

در حسرت آن روی چو خورشید زیَم

هوش مصنوعی: اگر وعدهٔ دیدار تو نباشد، پس چرا من در کنار تو زندگی کنم در حالی که به تو امیدی ندارم؟

گر وعدهٔ وصل تو نباشد پس من

پیش تو بمیرم به چه اومید زیَم

شمارهٔ ۲۰۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده