هوش مصنوعی: من با دلی سوخته و زخمی که از دوری معشوقم دارم، هیچ درمانی جز نزدیک شدن به او ندارم.

هوش مصنوعی: اگر وزش نسیم از گلزار کوی تو باعث بشکندن شاخه‌ای از شاخ آرزوهایم شود، هر لحظه بر دلم صد خار فرو می‌رود.

هوش مصنوعی: من مانند پرنده‌ای در قفس ماندم و از شوق آزادی و زیبایی باغ و گلزار دور هستم. ناامید و غمگین، زندگی در بند را تجربه می‌کنم و حسرت پرواز و آزادی را در دل دارم.

هوش مصنوعی: از زلف گران‌بهای تو، مویی به قیمت جان هم به فروش برسد، من که بیچاره‌ام، با تمام وجودم و دل و جانم خریدار آن هستم.

هوش مصنوعی: ای پزشک، از این پس تمام تلاش‌های تو بی‌ثمر خواهد بود، زیرا جان بیمار من درمانی جز دردش ندارد.

هوش مصنوعی: من حقیقت را بیان می‌کنم، هیچ چیز پنهانی از رازهایی که بیان نشده‌اند وجود ندارد. گناهانم را از تو نمی‌پرسند، که آیا کسی می‌تواند از قهر من بکاهد یا نه.

هوش مصنوعی: اگرچه به طور ظاهری نتوانستم او را ملاقات کنم، اما در دل خود همیشه از نور وجود او بهره‌مند هستم و همواره از دیدار او شاداب و مست هستم.