هوش مصنوعی: من از گل، گلاب و لاله پیاله‌ای می‌سازم و از این دو نیز شراب دو ساله‌ای طلب می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر هنری نبود، زاهدی هم وجود نمی‌داشت. من عیب می و جام را از دور روی لاله می‌جویم.

هوش مصنوعی: می‌خواهم دامنم را از مرواریدهایی که از چشمم جاری می‌شود پر کنم، مانند قطرات باران که به دنبال آن‌ها می‌روم.

هوش مصنوعی: در یاد چهره زیبا و خط زیبای او هستم و همیشه به دنبال هاله‌ای از نور و نورانی شب می‌گردم.

هوش مصنوعی: حافظ همواره با صدای چنگ می‌گوید که من همچون نسیم حیات، در جست‌وجوی نور از داخل پیاله هستم.